Понекад вам срце прескочи. Коморе и преткоморе, мало се зањишу. Није вам ништа, али као кад изненадни сунчан неки дан протресе прашину по ћошковима.Тако некако.
Не уме свако да се одреди и орјентише према темама о којима други већ одавно имају своје мишљење. Увек ми се чинило да пребрза реакција затвара многе путеве. Заиста, наше око не хвата танане фреквенције и наше ухо не осећа дубине ћутања и тишине. Вежбамо. Вежбамо...
Има једна прича о згрченој жени. Није могла да се исправи, ни да види свет око себе, ни да чује људе. Глава јој на колена пала. Спустила се до земљице црне. Рече јој Господ :- Жено!
Ето, њој није рекао:-По вери твојој нека ти буде. Зато се мислим каже да ми Милост Божију иштемо.
Има време за све. Краткодневица нек буде за приче причана...