Aplauz

Kako stoji na početku uvoda ove teme, film braće Limijer, prema reakciji publike, moramo se složiti, bio je prvi film u žanru horora. Nakon toga, od momenta njegove projekcije, pa do današnjih dana, film je evoluirao od "cirkuske" vještine, do autentične umjetnosti. U svom razvoju, izgradio je specifična izražajna sredstva, pomoću kojih odražava svoje estetske mogućnosti. Rađa se i novi koncept kulture u kontekstu civilizacije slike i audio-vizuelnog mišljenja. Po meni, uzimajući u obzir lični kriterijum,ne postoji kao apsolutna kulturna vrijednost, jer nije sve za svakoga. Spomenuo bih još da J.M.L.Peters kaže " Film i televizija uvode sasvim nov jezik, nov način mišljenja, opažanja i komunikaciju sa drugim ljudima ". Sedma umjetnost, poznato je, oduševljava i samog Staljina, koji u njoj preproznaje moćan instrument za indoktrinaciju partijskom ideologijom potčinjenih narodnih masa. Opet, sa druge strane, američki režiseri su u svojim filmovima tokom druge decenije XX vijeka, utemeljili kodove predstavljanja i narativnosti, kao kodove morala, ideologije, psihologije, ukusa i senzibiliteta srednje klase. Film kao medij je po mom skromnom mišljenju, svakako podoban i neophodan, da na savremen način prenese jevanđeosku poruku do najšireg auditorijuma. Najviše do mladih, koji su izloženi raznim negativnim uticajima sa ekrana ( "poetizacija nasilja", pornografija, hedonizam itd. ), ispred koga statistički najviše provode slobodnog vremena, te shodno tim uticajima, okreću se unutar sebe i svoju duhovnu glad pokušavaju da utole surogatima za istinsku ljubav, koju ne poznaju. Treba imati u vidu i ono što kaže Dik Hebdidž, " Sredstva medija igraju ključnu ulogu u našem definisanju vlastitog iskustva. Ona nam pružaju najdostupnije kategorije za klasifikovanje društvenog svijeta. Iskustvo se organizuje, tumači i, tako reći, sjedinjuje u suprotnosti, prvenstveno kroz štampu, televiziju, film i slično."