Crna Gora i filmske zvijezde - FILMADŽIJE STIŽU SA SVIH STRANA

[Sophrosyne]

CRNA GORA I FILMSKE ZVIJEZDE (1)

by Željko Milović, "Monitor"

Posljednjih godina nije neuobičajeno u Crnoj Gori sresti neku od američkih filmskih zvijezda, mada je veći broj evropskih sineasta koji se odlučuju za našu državu kao destinaciju za snimanje. Razlog je jednostavan: jeftiniji smo i u ponudi infrastrukture, i u ponudi glumaca i statista. A o našoj prirodi kao eksterijeru, ne treba ni govoriti.

Prije nekoliko dana objelodanjeno je da će prve klape novog filma crnogorske produkcije As pik biti snimane u Baru i Ulcinju. Sama po sebi vijest ne bi bila pretjerano zanimljiva da jednu od uloga u ostvarenju ne tumači Michael Madsen, holivudski glumac, najpoznatiji po ulozi sadističkog ubice Mr. Blonda u Tarantinovim Reservoire Dogs. Njemu to nije prvi film na Balkanu - snimao je Serbian Scars (Srpski ožiljci) Brenta Huffa. Madsen je u crnogorskom filmu samo epizodista, a glavna uloga povjerena je Banetu Popoviću.

Istorija pojavljivanja stranih sineasta u Crnoj Gori nije odnedavno. Izvanjski režiseri i glumci, istinske zvijezde svoga vremena, snimali su kod nas još u prvim godinama nakon Prvog svjetskog rata. Ta praksa traje do danas.

ERA NIJEMIH I C/B FILMOVA: Prvo zabilježeno filmsko snimanje u Crnoj Gori zabilježeno je 1921. godine. Tada je češka trupa Bohemian Rival u Dubrovniku, i u našoj zemlji, načinila kadrove filma Dábluv mlýn (Đavolji mlin). Režiser je bio Vladimír Pospísil – Born, pisac i scenarista Karel M. Klos, a uloge su tumačili sam Pospisil, Mary Jansová i Robert Ford. Snimljeni materijal nije sačuvan.

Već iduće godine je njemačka ekipa, predvođena režiserom Rolfom Randolfom, snimila na Cetinju, u Kotoru, Dubrovniku i Splitu nijemi film Der alte Gospodar (Drugi gospodar). Glumili su Ernst Deutsch, Sadjah Gezza i Berta Hedén. Zabilježena su i snimanja austrijskog režisera Aleksandra Korde - Potopljeni svijet i Gospodari mora, u produkciji Saša filma

Njemci su snimali i 1930. godine, film Die Jagd nach der Million, i to u Perastu i Kotoru u Crnoj Gori, te Dubrovniku u Hrvatskoj, i Canosi u Italiji. Kao režiseri su potpisani Max Obal i Rudolf Walther-Fein, a glavni glumci bili su Luciano Albertini, Gretel Berndt i Elza Temary.

TROJA I WINNETOU: Malo koji film je izazvao u Crnoj Gori toliko interesovanja kao La guerra di Troia (The Trojan Horse, Trojanski rat) - ekranizacija slavne Trojanske bitke, za ovu priliku izmještene na Ćemovsko polje 1960. godine. Opasani grad, opjevan od Homera, te je godine bio situiran na tzv. Zmijskoj glavici, a Steve Reeves, Švarceneger prije Švarcenegera, bio je Enej, centralni lik tvrđave sa trgom i nekoliko ulica podignutih na ledini. Još jedno poznato ime - John Drew Barrymore, igrao je Odiseja, lijepu Helenu zanosna Hedy Vessel, ostatak glumačke postave činili su italijanski glumci. Kritičari se slažu da je Reeves u ovom filmu ostvario najbolju ulogu u karijeri, a dramatičnost djelu dao je Antonionijev “epski” kompozitor Giovanni Fusco.

Scenografiju filma La guerra di Troia radila je Olja Ivanjicki. U izvještaju sa snimanja filma, iz 21. maja 1961. godine u “Pobjedi”, zabilježeno je da “učestvuje 28 glumaca, i kada se svi kadrovi zbroje - 25 hiljada statista i osam hiljada konjanika”.

U periodu zlatnog doba “Lovćen filma”, nije bilo čudno naići na revolveraše i pistolerose kako naoružani jašu po Durmitoru, niti vidjeti Winnetoua i Old Shatterhanda kako izlaze na proplanak iznad Boke Kotorske ili se veru po Biogradskoj gori. U koprodukciji Njemačke, Italije, Francuske i Jugoslavije snimljeno je, po djelima Karla Maya, od 1962. do 1968. čak jedanaest Winnetou filmova.

Najbolju prođu Winnetou serijala imao je film Old Shatterhand (Apaches Last Battle), sniman 1964. godine u Nacionalnom parku Paklenica u Hrvatskoj, u Popovom polju i na rijeci Trebišnjici u Hercegovini, te u selu Krute između Bara i Ulcinja, i u samom Ulcinju. Sa uloženih pet miliona maraka, to je bio najskuplji film rađen po Mayevim djelima. Naslovnu ulogu igrao je Amerikanac Lex Barker, njegov “krvni brat” poglavica Winnetou bio je Francuz Pierre Brice, a klišeizirani lik “lošeg momka” bio je ostavljen za Guy Madisona. Jedna nerazjašnjena tajna vezana je za ovo ostvarenje - niko se, naime, više ne sjeća ko je pjevao Die Stunde kam, najupečatljiviju pjesmu iz soundtracka. U samom filmu to izvodi Kitty Mattern, ali njen glas nije na traci. Film je odlično prošao u evropskim kinima - dobitnik je nagrade “Zlatni ekran”, za tri miliona posjetilaca Gloria-Palast bioskopa u Berlinu, u samo godinu dana.

KAUBOJCI I AVANTURISTI: Izgleda da se Lexu Barkeru dopalo u Jugoslaviji, jer je iste godine snimio i avanturistički film Der Schut. U tom filmu igra heroja Kara Ben Nemsija, koji oslobađa albansko selo od lokalnog kabadahije po imenu Šut. Ostvarenje je snimano na rijeci Beli Drim, u okolini Peći i manastira Dečani, a posebne akcione scene odrađene su u kanjonu Morače. Režiser je Robert Siodmak, a pored Barkera, iole poznatiji glumci su Marie Versini i Ralf Wolter. U filmu igraju i Dušan i Jovan-Burduš Janićijević, Nikola Popović, Eva Ras... 

Nekoliko godina ranije, 1961, kompletan francuski vestern Le goût de la violence (Ukus nasilja) sniman je u Crnoj Gori. Rađen je za tržišta Francuske, Italije, Španije i Njemačke. Potpisuje ga poznati francuski režiser Robert Hossein, koji je glumio i glavnu ulogu. Osim njega, igrali su Giovanna Ralli i Mario Adorf, ali i jugoslovenski glumci Relja Bašić i Mia Oremović.

Početkom 1959. godine, u Crnoj Gori, na Svetom Stefanu, snimane su sekvence njemačkog romantičnog mjuzikla Das blaue Meer und Du (Plavo more i ti). Alternativno ime filma bilo je Bellezas en Auto-Stop (Ljepotice stopiraju), što jasno govori o kakvom se pitkom ostvarenju radi. Režirao ga je Thomas Engel, a igrali su Fred Bertelmann, Karin Dor i Renate Ewert.

RIČARDOVA I OSTALE GLAVE: Tokom 1960. sniman je i u Crnoj Gori film Tu ne tueras point (Ne ubij) – francusko-jugoslovensko-lihtenštajnska koprodukcija. Režiser je bio Claude Autant-Lara, značajan lik francuske kinematografije, a glavna uloga dodijeljena je Suzanne Flon, uz Bekima Fehmiua i Horsta Franka. Ova crno-bijela antiratna drama, netipično dugačka za to vrijeme (148 minuta) bila je zabranjena za prikazivanje u Italiji zbog političke nepodobnosti, ali je u Evropi postigla veliki uspjeh. Za ulogu gospođe Cordier, Flon je dobila nagradu za najbolju glumicu na Venecijanskom festivalu.

Vjerovatno najpoznatiji film iz šezdesetih, sniman u Crnoj Gori, bio je Long Ships (Dugi brodovi) Jacka Cardiffa. U glavnim ulogama bili su proslavljeni Sidney Poitier i Richard Widmark, po kome je ponta, koja se nekada zvala Brijeg od Budve, nazvana Ričardova glava. Za potrebe snimanja Dugih brodova izgrađeno je drveno pristanište koje je polazilo ispred hotela “Avale”, i išlo nekih pedesetak metara u more. Betonska platforma i glava na njenom kraju, već tada je po Widmarku nazvana Ričardova glava, a kasnije se to ime prenijelo na čitavi prostor. Film koji je prikazivao sukob Mavara i Vikinga oko basnoslovno skupog zlatnog zvona, snimao se, osim Budve, i u Petrovcu, Ulcinju, te u Srbiji, u Požarevcu i  Žarkovu.

....(nastaviće se)

[Sophrosyne]

CRNA GORA I FILMSKE ZVIJEZDE (2)

by Željko Milović, “Monitor”

U prošlom nastavku bilo je riječi o prvim stranim filmovima snimanim u Crnoj Gori, još u prvoj polovini XX vijeka, kao i o avanturističkim, istorijskim i western ostvarenjima koja su kod nas nastala u “zlatno vrijeme” jugoslovenskih koprodukcija. Šezdesetih i sedamdesetih, sadržaj filmova se mijenjao...

U evropske bioskope stigao je 1965. godine njemački film Der Schatz der Azteken (Riznica Asteka), sniman djelimično i na padinama Orjena. Većina materijala odrađena je u Barceloni, Montserratu, Berlinu, zamku Charlottenburg, tvrđavi Kravica kraj Ljubuškog u Hercegovini, da bi konačne scene eksterijera bile odrađene kod nas. Po romanu Karla Maya, režirao je Robert Siodmak, a glavnu ulogu tumačio stari znanac ovih prostora Lex Barker, najpoznatiji po ulozi Old Shatterhanda. Radnja je smještena u Meksiko, gdje dr. Karl Sternau, ljekar, i meksički predsjednik Benito Juarez, svako za sebe, tragaju za legendarnim blagom drevnog naroda. U domaćim bioskopima je prikazivan i pod nazivom Nasilje na Rio Bravu.

SUOČAVANJE SA PROŠLOŠĆU: Na Njegušima je 1963. godine sniman crno/bijeli film Destination Death (originalni naziv: Herrenpartie, kod nas prikazivan kao Muški leteti), koprodukcija Njemačke i Jugoslavije. Postratnu dramu režirao je Njemac Wolfgang Staudte, po tekstu Arsena Diklića i Wernera Jörg Lüddeckea.

Vođen sloganom “Jugoslavija za turiste”, njemački osmočlani hor dolazi u selo, ali ubrzo otkriva da je naseljeno isključivo ženama, jer su 20 godina ranije njihovi sunarodnici pobili sve muškarce. Dok jedni pokušavaju uspostaviti kontakt, drugi pokazuju otvoreno neprijateljstvo.

Glavne uloge tumačili su Götz George, Hans Nielsen i Rudolf Platte, a svoje mjesto su našli i jugoslovenski glumci Mira Stupica, Olivera Marković, Nevenka Benković, Milena Dravić, Pavle Vujisić. Film je prikazan na 14-om Filmskom festivalu u Berlinu, a Stupica i Benković su nagrađene zlatnim medaljama na ovoj smotri. Selekciona komisija Kanskog festivala pozvala je Vladu SR Njemačke da sa ovim filmom službeno učestvuje te godine, ali je taj prijedlog odbijen. Enciklopedija međunarodnih filmova opisuje Destination Death kao “savršen film koji prikazuje neriješenu prošlost obaju naroda, oscilirajući između političke satire i tragedije sudbine”.

HARRISON FORD I ĐURĐEVIĆA TARA: Među crnogorskim filmofilima gotovo je zaboravljen spektakl Force 10 from Navarone, drama iz 1978. godine sa tematikom iz Drugog svjetskog rata, djelimično utemeljen na romanu Alistair MacLeana. To je nastavak filma iz 1961 - Guns of Navarone - samo sa drugačijom glumačkom postavom. Film je režirao Guy Hamilton, a najveća zvijezda bio niko drugi do Harrison Ford, uz Roberta Showa, Edwarda Foxa, Carla Weathersa, Barbaru Bach, Franca Nera i Richarda Kiela. Od jugo-glumaca, u listi je samo Petar Buntić.

Film se bazira na identifikaciji i likvidaciji špijuna poznatog kao “Nicolaj”, koji se nalazi infiltriran među jugoslovenske partizane pod imenom kapetan Leskovar. Troškovi snimanja iznosili su 10 miliona dolara, ali je ostvarenje loše prošlo na blagajnama, zaradivši nepunih 7,2 miliona dolara u prvom turnusu prikazivanja. Očigledno je zanimanje za Force 10 from Navarone raslo, čemu je značajno doprinio i planetarni uspjeh Harrisona Forda, pa je na kraju 2006. godine zabilježio konačnu zaradu od 25 miliona dolara.

Film je dovršen na lokacijama oko i na mostu Đurđevića Tara, a maketa brane, dolina i umanjena kopija mosta izgrađene su u Mediteran Film Studios na Malti i korištene za snimanje kadrova sa glavnim glumcima.

PREISPITIVANJE KORJENA: U koprodukciji njemačkih i jugoslovenskih kino-kuća (“Art Film 80”, “Von Vietinghoff Filmproduktion”, “Zeta Film”) 1986. godine je u Crnoj Gori u potpunosti snimljen film Die Verliebten (Zaljubljeni, za englesko govorno područje nazvan: Days to remember) režiserke i scenaristkinje Jeanine Meerapfel. Katarina, njemačka novinarka porijeklom iz Jugoslavije, došla je u Titograd zbog snimanja materijala za TV šou, obilaska familije i suočavanja sa “demonima prošlosti”. Tu sreće Petera, mladog Njemca, koji stiže u Crnu Goru u namjeri da otkrije nacističku ulogu svoga oca u Drugom svjetskom ratu. Film je rađen na njemačkom jeziku.

Glavne uloge su dodijeljene Barbari Sukowoj i Horst-Günter Marxu, a u filmu su i Bata Živojinović, Rade Šerbedžija, Ljiljana Kontić, Stela Ćetković, Veljko Mandić, Igor Hajdarhodžić, Milan Erak... Die Verliebten je sniman na desetak lokacija u našoj zemlji: na Cetinju, Rijeci Crnojevića, u Baru, te na nekoliko lokacija na Skadarskom jezeru i na Crnogorskom primorju. Učestvovao je na festivalima u Puli, Berlinu, Moskvi, Montrealu... Sa promjenljivim uspjehom.

TAMNA STRANA BREDOVOG SUNCA: Gotovo je opštepoznata priča kako je 1988. godine, na kastingu za film The Dark Side of the Sun (Tamna strana Sunca) održanom u Hollywoodu, jugoslovenski režiser Božidar Bota Nikolić zapazio tada mladog i potpuno nepoznatog Brad Pitta.

Film je rađen na različitim lokacijama Crnogorskog primorja, od Ade Bojane do Kotora, a zasnovan je na prilično bizarnoj priči o mladom Amerikancu koji, uz pomoć oca, po crnogorskim gudurama traži lijek za svoju bolest pretjerane osjetljivosti na sjaj Sunca. Brad Pitt veći dio filma provodi na motoru, pod kožnom maskom preko čitave glave, i to mu je prva uloga na filmu uopšte. Glumica iz tog filma Gorica Popović sjeća se kako su Brada jurile Njemice koje su ljetovale u Crnoj Gori, te da, “kada je došao u Budvu, nije bio najsigurniji gdje je zalutao”.

Nikolić se često u medijima sjećao kako je Brad skakao od sreće nakon što je dobio ulogu, te da je, iako je jednu od uloga odigrala Sonja Savić, tada jedna od najseksipilnijih glumica Jugoslavije, uspio odoliti njenim čarima. Isticao je da Pitta pamti kao “divnog i opuštenog momka, početnika, sa vrlo profesionalanim odnosom prema poslu”, koji nije mogao da snima dok su ga gledali nudisti u kampu na Bojani.

Tih osamdesetih godina, kada niko mogao ni da pomisli kakva će zvijezda postati golobradi mladić, Nikolić je nagovorio Brada Pitta da skoči u more, ne bi li napravio nekoliko kadrova glumca i čuvenog delfina Joce, atrakcije bokokotorskog akvatorija.

Film Tamna strana Sunca, za koji je veseli momčić iz Amerike dobijao samo 1.000 dolara nedjeljno, u Jugoslaviji nikad nije prikazan, a nije ga bilo ni u bioskopima preko okeana. Poznato je jedino da postoji DvD izdanje filma, čiju je distribuciju, navodno, Brad Pitt htio da spriječi.

PAUCI NA OSTRVU (SVETI) NIKOLA: Najobimniji globalni web-sajt za ljubitelje sedme umjetnosti IMDB ističe da je 1960. godine jedan od najupečatljivijih “trash” filmova B-produkcije sniman na “Ostrvu (Sveti?) Nikola”, u Jugoslavija. Radi se o njemačkoj sci-fi/erotika/horror kombinaciji Ein Toter hing im Netz (preveden i kao: Užas na ostrvu pauka), koju je režirao Fritz Böttger, a u kojoj glumi sijaset starleta i poluglumaca, od kojih su najpoznatiji Alexander D'Arcy, Barbara Valentin i Rainer Brandt. 

Radnja filma je poprilično naivna, ali upečatljiva za ono vrijeme: na putu ka Singapuru, družina plesačica se, nakon avionske nesreće, našla na pustom ostrvu. Njihovo uživanje se prekida kada radioaktivni pauk ugrize menadžera i pretvori ga u dlakavo čudovište s tri očnjaka. Film je zbog golotinje najprije u SAD prikazan samo u kinima za odrasle pod nazivom It's Hot in Paradise, a tri godine kasnije, nakon što je “očišćen”, i u regularnim bioskopima.

...(nastaviće se)

[Sophrosyne]

Crna Gora i filmske zvijezde (3)

by Željko Milović, „Monitor“

U posljednjih nešto više od deset godina, ponovo su strani sineasti “okupirali” Crnu Goru, i podsjetili na zlatno doba šezdesetih. Ima među njima i onih koji se tek probijaju u svijetu kinematografije, pa štede na ionako skromnom budžetu, ali i istinskih svjetskih zvijezda, nagrađenih Oskarom. 

STARI I NOVI RATOVI: Prva zaista velika glumačka imena stigla su u Crnu Goru kao dio ekipe američkog filma Savior (Spasitelj) iz 1998. godine. Glavne uloge u ovoj drami s tematikom rata na Balkanu, čiji je reditelj Predrag Antonijević, a producenti Oliver Stone i Janet Young, tumače Dennis Quaid i Nataša Ninković, a kratke role imaju i Stellan Skarsgård i Nastassja Kinski... Film je dobio nekoliko nagrada, među kojima i ona za glavnu žensku ulogu u Valensijenu, istu i u Sočiju, te priznanje “P.F.S” u SAD. Britanski “The Mirror” nazvao ga je jednim od “najhrabrijih, najrealističnijih filmova o ratu još od ‘Voda’”.

Za potrebe Saviora angažovano je stotinjak statista iz Bara, a nijedan snimani film, od desetak koliko je rađeno u gradu pod Rumijom, nije aktivirao lokalne resurse kao ovaj. Mlađi muškarci su dobili uniforme hrvatskih vojnih jedinica, starije žene bile obučene kao časne sestre, a barska autobuska stanica bila pretvorena u splitsku. Finale ove potresne drame odvija se u barskoj luci i tivatskom portiću - dok Quaid nosi novorođenče koje je spasio iz ratnog vihora ka kombiju crvenog krsta, “Plavi šljemovi” marširaju gatom ka starom brodu “Sveti Stefan”. Djelovi filma snimani su u Boki, duž Skadarskog jezera, na Rijeci Crnojevića...

Tokom 1999. godine u pet zemalja južne i jugoistočne Evrope (Italija, Rumunija, Hrvatska, Crna Gora i BiH) sniman je akcioni triler Diplomatic Siege (Diplomatska opsada). Zaplet nastaje kad Steve Mitchell (igra ga Peter Weller) bude tajno poslat u američku ambasadu u Bukureštu da dezaktivira nuklearnu bombu preostalu u zgradi iz vremena Hladnog rata. Režiser ostvarenja je Gustavo Graef-Marino, a u sporednim ulogama su i atraktivna Daryl Hannah i Tom Berenger.

KINESKE DŽUNKE NA JEZERU: Ponovno otkrivanje Crne Gore kao evropske kinematografske destinacije, nakon ratova devedesetih, uslijedilo je dolaskom italijanskog reditelja Ermanna Olmija, koji je 2003. na Skadarskom jezeru i okolnim lokacijama snimao film Cantando Dietro I Paraventi (Pjevajući iza paravana). Ostvarenje govori o kineskim gusarima koji su u 17. i 18. vijeku u južnim morima pokraj Kine napadali brodove, a glavna uloga povjerena je Budu Spenceru, poznatoj italijanskoj zvijezdi akcionih filmova i komedija. Snimanje je trajalo oko šest nedjelja, a kod Vranjine su napravljene tri velike džunke i neke privremene konstrukcije.

Legendarni glumac je tokom snimanja izvrnuo nogu, pa je dovežen u Bar na tretman kod samoukog kiropraktičara Ismeta Muratovića. Vratio se, pišu lokalne novine, kao preporođen, i osvojio kasnije za ulogu u ovom filmu “Zlatni globus”, priznanje stranih novinara u Italiji.

Tokom iste godine, na Crnogorskom primorju, te u Salzburgu i Beču u Austriji, sniman je film intrigantnog naziva YU. Austrijski reditelj Franz Novotny, u produkciji svoje kuće “Novotny & Novotny”, vratio se slikom u Hrvatsku 1995. godine. Glavne junake, mladiće koji su se iz svoje bečke lagodnosti, vođeni pukim avanturizmom, našli usred rata i srpsko-hrvatskog sukoba, igrala su tri velika imena njemačkog filma: André Eisermann, Gedeon Burkhard i David Scheller. Glavnu žensku ulogu tumačila je Ana Maljević, a u filmu su i Ljubiša Samardžić, Nikola Đuričko, Radoslav Milenković, Ana Stefanović, Dejan Lutkić, Marina Bukvicki, Ivana Mrvaljević, Đorđe Branković, Simo Trebješanin, Stevan Radusinović... 

ITALIJANI, HRVATI, NJEMCI: U Kotoru i oko njega sniman je 2004. kontraverzni film Il cuore nel pozzo (Srce u bunaru), u režiji Alberta Negrina, koji je na RAI oborio sve rekorde gledanosti. Bavi se pogromom istarskih Italijana na kraju Drugog svjetskog rata, rađen je u koprodukciji poznatog filmskog studija Roberta de Laurentisa i produkcijske kuće Film 87 iz Beograda, a glume Beppe Fiorello, Leo Gullotta, Dragan Bjelogrlić, Ljiljana Blagojević...

Ljeta 2004. snimana je u Boki Kotorskoj drama Mathilde, hrvatsko-italijanske režiserke Nine Mimice, sa Jeremy Ironsom i Nutsom Kukhianidze u glavnim ulogama. Glume i hrvatski glumci Dejan Aćimović i Ksenija Marinković, srpski Miki Manojlović, Svetozar Cvetković i Lena Bogdanović, Slovenac Radko Polič... Za odabir Crne Gore “kriv” je izvršni producent Piero Amati, koji je izračunao da će ga snimanje filma, koje je trajalo oko dva mjeseca, koštati četiri puta manje nego u Hrvatskoj.

Prva klapa “pala” je u Rafailovićima, a snimanje filma obavljeno je i na drugim atraktivnim lokacijama na Crnogorskom primorju. Tada je na Svetom Stefanu boravio Irons, pa su kadrovi sa snimanja obišli zemaljsku kuglu.

Zanimljivo je da je, šest godina kasnije, u Hrvatskoj objavljena knjiga Geraldine Beigbeder – Sponzori, utemeljena na događajima sa snimanja ovog filma. Kako bi izbjegla tužbe, Beigbeder je u romanu zadržala samo Ironsovo ime, dok je Nina Mimica postala Nella Bibica, a Miki Manojlović Niki Najlović. Samo snimanje je opisala kao „pranje novaca lokalnih mafijaša“, a pomenula je i čovjeka koga je nazvala „počasni predsjednik Crne Gore“ kao švercera cigareta.

Njemački film Love of Fate (Amor fati – Sudbinska ljubav) pušten je u bioskope decembra 2005, a sniman je u Nikšiću i Minhenu godinu ranije. Nakon smrti svoje mlade nevjeste, Nenad (Branko Tomović) putuje u Crnu Goru sa tastom (Peđa Bjelac) na sahranu, i suočava se s drugačijim načinom života. U suštini, to je priča o sudaru dva mentaliteta. Režiser i koscenarista je Dennis Todorovic.

RUSI DOLAZE: Prvi ruski film za HD DvD playere sniman je 2005. godine upravo u Crnoj Gori, i prikazuje nas kao lokaciju skrivenog blaga. Graf Montenegro (Grof Montenegro) je režirao dvojac Marina Migunova / Tatiana Makovchik, a igraju Aleksey Chadov, Aleksandr Domogarov, Evgeniya Khirivskaya, uz crnogorske glumce Miodraga Vlahovića, Mladena Nelevića, Veljka Otaševića, Marinu Bukvicki. Romantičarska priča počinje kad Andrej nasljeđuje mapu blaga njegove prabake, dar ljubavnika iz 19. vijeka. On i Mihail, potomak ljubavnika prabake, slijede kartu do Crne Gore.

Još jedan ruski film sniman je u to vrijeme u Crnoj Gori, ali sa znatno poznatijim imenima. Glyanets (radni naslov Glamour) djelo je vrlo poznatog ruskog reditelja Andreya Konchalovskog, a ekranizovan je 2006. godine, pored ostalog, i ispred bedema Starog grada u Budvi i Vili “Montenegro” na Svetom Stefanu. U ulozi djevojke koja dolazi u Moskvu da postane model je ruska glumica Yuliya Vysotskaya, a igraju Irina Rozanova, Aleksandr Domogarov, Aleksey Serebryakov, Efim Shifrin... Autor muzike za film je Eduard Artemyev, koji potpisuje soundtrack i za Solaris i Stalker.

Na naredno rusko ostvarenje u zemlji koja je velikom broju njihovih sunarodnika postala drugi dom, čekalo se dvije godine. Kadrovi su odrađeni na našem primorju, u Moskvi i Serpukovu u Rusiji. Akcioni film Kapkan dlya killera (Капкан для киллера - Zamka za ubicu) režirao je Samvel Gasparov, a glavne uloge su Igor Lifanov, Anton Pampushny i Maksim Drozd.

....(nastaviće se)