Miljan123

Kako je i kada bivši arhimandrit Andrej prešao u rimokatolicizam? – (komentar na vest o tome) 9. juna 2018. Ovaj tekst je komentar i odgovor na želju više pravoslavnih hrišćana koji su se javili, sablažnjeni činjenicom da je nekada pravoslavni arhimandrit Andrej Vujisić prešao u rimokatolicizam. Tekst koji je objavio ovu vest na srpskom jeziku, iz koje su verujući ljudi i saznali za ovu novost je prilično kratak, nekompletan i ne pruža mnogo informacija. Napisan je više u senzacionalističkom tonu, što nikako ne priliči temi kojom se bavi, pa i ne čudi pitanje ljudi koji su nam se obraćali sa željom da pre svega provere da li je to autentično ili ne. * Na osnovu novih informacija koje smo dobili, arhimandrit Andrej nije ni bio hirotonisan u pravoslavnog episkopa.* Jeste, tačno je da je bivši pravoslavni arhimandrit Andrej sada član rimokatoličke zajednice ali to uopšte nije nova vest. To se dogodilo još prošle, 2017. godine, pre tačno godinu dana, početkom juna 2017. godine. I ima još stvari koje nisu tačne u pomenutoj vesti koja se raširila internetom, o tome u tekstu detaljnije. Drugi razlog zbog kojih želimo da objasnimo i pokažemo zašto se ovo dogodilo jeste primer kako ne treba da se vrši pravoslavna misija. A bivši arh. Andrej je pravi primer kako ne treba da se misionari. Pre nego što nastavite da čitate, želeli bismo da vas obavestimo da činjenice u ovom tekstu znamo direktno od ljudi koji se bave misijom tamo, koji su i sami ispitivali ovu temu još mnogo pre nego što je objavljen onaj senzacionalistički tekst. Sve je počelo još 90-ih godina prošlog veka. U grčkoj parohiji Svetog Spiridona koja je osnovana na Portoriku su tada služili jeromonah Petar i arhimandrit Andrej. Njihova misija je počela saradnjom sa rimokatolicima, franciskancima, koji su im ustupili mesto za službu. Sve u duhu ljubavi i saradnje, međutim… ‘Ljubav’ se pokazala u trenutku kada su sveštenici Petar i Andrej prisajedinili Pravoslavlju jednu Portorikanku, suprugu pravoslavnog Rumuna. Tada su ih franciskanci izbacili iz hrama (u kome su im ustupili mesto za službu) i ‘ljubazno’ prepustili da služe u hramu pri psihijatrijskoj bolnici u koji niko ne dolazi. Takođe su im zabranili da služe na španskom, ne šire pravoslavnu literaturu na španskom, niti da obraćaju lokalno stanovništvo u Pravoslavlje. Ono što šokira je što su se oci Petar i Andrej složili sa ovim uslovima rimokatolika?! Normalno, nakon toga se nisu bavili misijom među starosedeocima, već samo služili za strance koji su tu radili, bili na odmoru… Ipak, formirala se zajednica od oko 30-ak ljudi, sastavljena od Grka, malo Rusa, Moldovljana, Bugara. Bilo je malo i Portorikanaca, uglavnom onih koji su se sami obratili. Sveštenici Petar i Andrej su želeli da izgrade pravoslavni hram, (za razliku od o. Grigorija iz Antiohijske patrijaršije sa kojim naš misionarski centar uspešno sarađuje, koji je krenuo samostalno da se trudi na polju misije, očekujući pomoć od Gospoda srazmerno svom trudu i zalaganju, a koji trenutno služi na drugom spratu svoje kuće), čekali su da im ‘sa vrha’ neko prosto pošalje novac da podignu hram. Kada su shvatili da im Carigradska patrijaršija neće poslati novac, oni su počeli da mole da budu primljeni u Rusku Crkvu. U Rusku Zagraničnu Crkvu je primljen samo o. Andrej ali je nakon nekoliko godina na zahtev Carigradske patrijaršije i vraćen. Tada su i hteli da mu daju visoki status, da ga postave za glavnog čoveka za Karibe, međutim, arh. Andrej nije želeo. U međuvremenu je njegova saradnja sa rimokatolicima još više snažila, oni su počeli da se aktivno druže i sarađuju sa jednim unijatskim ukrajinskim monahom koji je počeo i da propoveda u njihovoj parohiji, da bi na kraju i prešli u rimokatolicizam sredinom prošle godine. Druga netačna vest o kojoj piše pomenuti članak na srpskom jeste da su o. Petar i arh. Andrej u rimokatolicizam prešli zajedno sa svojom parohijom. To je netačno, čak su pouzdane informacije da oni nisu ni rekli svojim parohijanima da su prešli u rimokatolicizam, da se oni i dalje izjašnjavaju pred parohijanima da su pravoslavni, ljudi koji dolaze u njihov hram i dalje misle da su oni pravoslavni! To je ono što je tužno i što pokazuje svo licemerje vrlih misionara i lukavstvo rimokatolika. Jedan od parohijana tog hrama je tek sa interneta, tokom svog boravka u SAD saznao šta se dogodilo, i od tada više i ne odlazi tamo. Pritom mu je pre odlaska u Ameriku, o. Petar rekao da bi bilo dobro da njihova parohija ostvari saradnju sa Pravoslavnom Crkvom u Americi… Ono što je takođe vrlo značajno je da i o. Petar i o. Andrej izbegavaju o. Grigorija iz Antiohijske patrijaršije već godinu dana, ne žele da se vide sa njim, što je i razumljivo iz njihovog ugla. Dobra vest u svemu ovome je što je parohijanin koji je saznao preko interneta za pad ovih sveštenika odlučio da obavesti i sve ostale parohijane, tako da su sve šanse da niko od pravoslavnih više i ne odlazi kod ovih ‘vukova u jagnjećoj koži’. U suštini tragična priča koja još jednom potvrđuje činjenicu u kojoj je ranije pisao o. Georgije Maksimov. Misija je direktna zapovest Gospoda (Mt: 28:19-20) ali ako želiš da se baviš misijom suprotno tome kako je Gospod zapovedio, upropastićeš i svoju dušu i dušu bližnjih. Bivši arh. Andrej je samo jedan od primera. Ako neko iskreno želi da pomogne misiju na Portoriku (kao i svuda u svetu), neka se priključi našoj listi priložnika, uskoro ćemo ako Bog da, pomoći pravoslavnima tamo sa dva bisera pravoslavne literature koja su pisala dva velika Svetitelja naše Crkve – Serafim Viricki i Nikolaj Žički.

U poslednjih desetak godina, srpski sveštenici u Južnoj i Sjevernoj Americi, Kanadi i Južnoafričkoj Republici, preveli su iz katoličke u srpsku pravoslavnu vjeru na desetine hiljada ljudi. Samo u Gvatemali u pravoslavlje je prešlo na hiljade ljudi. Veliki doprinos tome dao je episkop Andrej Vujisić – stajalo je prije tri godine u saopštenja Sabora pravoslavne crkve Meksika, koja pokriva 22 zemlje sa preko 330 hramova. No, vladika Andrej je nedavno odlučio da sa čitavom svojom pastvom pređe u katolicizam. Njegovim prelaskom je osnovana prva Istočno-Katolička parohija u Porto Riku. Parohija Svetog Spiridona Porto Rika je primljena u potpuno opštenje sa Papom Franjom, tokom liturgije koju je služio Alberto Morales, vikar Rimokatoličke dijeceze San Huana. Andrej Vujisić je svojevremeno bio član Mitropolije crnogorsko-primorske. Potiče iz Morače, gde je rođen 1957. godine kao Zoran u porodici Vojislava i Sofije Vujisić. Iz Jugoslavije se odselio 1969. u Njemačku, odakle prelazi u Australiju i SAD. Završio je studije teologije u Ukrajinskoj bogosloviji, diplomirao lingvistiku na Univerzitetu u Finiksu i doktorirao praktičnu teologiju na Univerzitetu Južna Afrika. Zahvaljujući njegovom misionarstvu u katoličkoj Srednjoj i Južnoj Americi, pravoslavci su postali Gvatemalci i Meksikanci, koji vode porijeklo od Asteka i južnoameričkih Indijanaca, ali i mnogi Crnci iz JAR, Bocvane i Zambije. Kao rektor Pravoslavnog instituta svetog Đorđa Nazarenskog, sproveo je program stipendiranja mladih u 17 zemalja Južne Amerike, koji su potom postali pravoslavci. Jedan je od najobrazovanijih Srba u dijaspori. Autor je mnogih naučnih studija iz lingvistike, psihologije i teologije. Kao doktor nauka istražuje ulogu ekumenizma u hrišćanskom svijetu, a kao Srbin iz Crne Gore proučava ličnost vladike Rada, Petra Petrovića Njegoša i njegov srpski identitet. Izvor: Sedmica

@Predragmoratic A to je onaj sto je rusio Milosevica

@Predragmoratic meni nije

@-Владимир- Zanima me, kao laika u politici, ko bi bio po Vama najbolji da vodi Srbiju, koja ekipa?

The meeting of the Head of the Autocephalous Church of Ukraine Metropolitan Epiphany with the Head of the Greek Catholic Church of Ukraine (Unity) Archbishop Svyatoslav Sevciuk was held on Thursday, March 7th. According to the official site of the Greek Catholic Church during the meeting, the two sides were informed by a letter from the Ministry of Culture that the Saint Sophia Cathedral in Kiev from March 18 will remain closed for rehabilitation work. "We are forced to declare that Divine Liturgy will not be performed in the Hagia Sophia Cathedral on April 7, 2019," the Greek Catholic Church says. It should be noted that the Unity Archbishop had asked the Prime Minister of Ukraine, Mr. Volodymyr Grossman, to be granted a special permit to operate in Hagia Sophia of Kiev three times a year. The Unity Archbishop, speaking of the expectation of the believers of the Greek Catholic Church to pray in the Cathedral of Hagia Sophia, stressed: "This church is the common residence of all the children of the Baptism of Blood of Vladimir and the mother for all the cathedrals us. Wanting to pray in this Temple, we want to witness the affinity of our Church with our Orthodox brothers. This move is a move towards our springs, towards the development of the blessing of the Baptism of Vladimir, to the restoration of the unity of the once united, but now divided, Kevin Church. During the meeting, the two sides reaffirmed the unwavering desire to reach understanding, cooperation and joint service for the Ukrainian people. At another point, the Unity Archbishop said: "The path of such an approach is the study of our common roots, the reconciliation between the Churches and the healing of the historical memory." "Our churches are at the beginning of this common course. We will work together to see, in the words of Patriarch Joseph Slipiti, a truly renewed Hagia Sophia in Kiev, "added Unity Archbishop Svyatoslav. "Until this section none of the ecclesiastical heirs of this Church can alone take over the ancient Cathedral of Hagia Sophia of Kiev. It should rather be a meeting place for the descendants of the Church of Wisdom of Kiev, a memory, a call, a guard and a hope for our unification in Christ, "underlined the closing of Archbishop Svyatoslav. For his part Metropolitan Epiphanios pointed out that the two sides confirmed the need for mutual understanding and cooperation, as this serves the unity of the people of Ukraine. "Thanks to the efforts of our predecessors, much has been done to heal the wounds of the past," Metropolitan Epiphani noted. Metropolitan Epiphanius also noted that he has repeatedly stressed the need for dialogue between the two Churches and the continuation of existing co-operation. "In matters of faith and historical issues, each side has its own opinion, some are close, in others they are opposed. The mistake was to overestimate such differences and underestimate them. That is why we need further dialogue - obviously long, sometimes complicated and painful, "Metropolitan Epiphany states elsewhere. "We are open to such a dialogue, we want to be constructive and fertile, taking into account all the internal and external challenges for the participants," Metropolitan Epiphany stressed.

A sta vam Vucic toliko smeta?

Али, можда је тако боље. Кад би се успоставила теократија, краљ или председник или ко год био на световној власти би се слободно мешао у црквене послове и онда би било као у Украјини.

Нигде, нажалост.

@Vladan :::. Ja sam oslobodjen od posta zato sto patim od dijabetesa tip 1.

@Vladan :::. to je moje licno misljenje

@Vladan :::. Sta mislis, da postimo kao Katolici, samo Veliki Petak?

Obzirom da danasnji covek tako zivi da jednostavno ne moze da posti zbog tezine posla koji obavlja, dali je nuzno postiti Vaskrsnji post?

Kako je moguce ujedinjenje ako odbacimo neke osnove ili priznamo neke nama potpuno strane stvari, ako katolici odbace Filiokve onda oni priznaju drugacijeg Boga