Све то лепо о хришћанским надпастирима православним, католичким и протестантским

[Zayron]

Iz foto albuma mog FB frienda nadbiskupa praškog Dominika Duke.

Boldovano je moj prevod, no, razumjeli biste to tako i bez njega, hahahaha!

Fotky na zdi

Zpět do alba · Fotky od Dominik · Profil uživatele Dominik

Předchozí · Další

Dominik Duka

· · Sdílet · Před 12 minutami

29 lidem se to líbí.

Dominik Duka

Tak to bych rád, aby novináři uveřejnili pod titulkem: "Arcibiskup po restitucích."

No, to bi baš volio da novinari objave ovu sliku pod naslovom: "Nadbiskup po restitucijama"

(Moj komentar: misli na restituciju crkvene imovine,

češka država tu imovinu ima vratit crkvi al nikako da se nakani na to, hahahah!)

Před 11 minutami · · 13

Petr Hampel koukám, že Vám to jde nejen mluvit ale umíte to i s lopatou.

Vidim, da umijete ne samo govorit ali ide vam to i s lopatom.

Před 9 minutami · · 1

Hana Kubínová Je vidět, že se uživíte i manuálně.

Vidi se da biste se mogli ishranit i manualnim radom.

Před 3 minutami ·

[Zayron]

Katolici i pravoslavci zajedno o proganjanju i diskriminaciji kršćana

U borbi protiv diskriminacije kršćana u svijetu imaju se ujediniti napori, istaknuto je na međunarodnoj konferenciji o diskriminacija i progonima kršćana u svijetu, održanoj prošlih dana u Moskvi pod pokroviteljstvom moskovskog patrijarhata, javlja Radio Vatikan.

Na fotografiji: moskovski katolički nadbiskup Paolo Pezzii

Nadbiskup Erwin Josef Ender, koji je na skupu predstavljao Svetu Stolicu, u svom je govoru istaknuo svezu između nijekanja vjerske slobode i zločina protiv vjerskih manjina.

Na skupu je govorio i moskovski katolički nadbiskup Paolo Pezzi, on se pak u razgovoru za naš Radio osvrnuo na zajedničko zauzimanje katolika i pravoslavaca protiv svakog oblika diskriminacije. U prvom redu želio bih istaknuti važnost skupa. Cilj je konferencije upozoriti na proganjanje kršćana u cijelome svijetu, posebice na mjesta u kojima ubijaju kršćane. Osim toga, na konferenciji je istaknuta potreba zajedničke borbe Crkvi protiv proganjanja kršćana – objasnio je nadbiskup Pezzi.

Na upit o konkretnim mjerama za borbu protiv diskriminacije kršćana, rekao je da je nazočnost Papina predstavnika nadbiskupa Endera, te apostolskog nuncija i katoličke krajevne crkve problem diskriminacije kršćana uzdignula ma međunarodnu razinu – kazao je nadbiskup i dodao:

U svome je izlaganju profesor Massimo Introvigne rekao da od riječi nema puno koristi ako se problem proganjanja kršćana ne shvati ozbiljno. Smatram vrlo važnim to što je istaknuta potreba trajnog motrenja svega što se događa u svijetu, i razmjena informacija među Crkvama. Informiranje će u prvom redu omogućiti da se shvati važnost moljenja jednih za druge, a osim toga osvijetlit će povezanost mučeništva s potrebom kršćanskog svjedočanstva – ustvrdio je nadbiskup Pezzi.

Na primjedbu da zajednička borba može pridonijeti zbližavanju između dvije Crkve, rekao je da udruživanje napora u borbi protiv diskriminacije kršćana ističe ono što nas ujedinjuje, a to je vjera u Krista koja nas obvezuje da ujedinimo snage u obrani i zaštiti kršćana u svijetu – zaključio je nadbiskup Pezzi. (rv/bitno.net)

http://www.bitno.net/vijesti/katolici-i-pravoslavci-zajedno-o-proganjanju-i-diskriminaciji-krscana/

[Zayron]

Papa će preko tablet računala upaliti svjetiljke na najvećem božićnom drvetu na svijetu

1

Papa Benedikt XVI. će u srijedu navečer upaliti svjetiljke koje na padini planine Monte Ingino, iznad grada Gubbio u Umbriji tvore najveće Božićno drvce na svijetu, kao „univerzalni znak mira i bratstva među narodima“.

Papa neće biti nazočan u Gubbiu već u svom aprtmanu u Vatikanu odakle će putem tablet računala na kojem je instalirana aplikacija internetskom vezom spojena na sklopku što pali svjetiljke.

Izravan prijenos događaja biti će na Vatikanskoj televiziji i na Raiuno.

Najveće božićno drvo na svijetu pali se svake godine počevši od 1981. a visoko je preko 750 metara i proteže se na 130 tisuća m2.

Bitno.net

Mene sad najviše zanima da li će onim tabletom bit Apple ili Sony,

mogu mislit, to je valjda bio rat između njih čiji tablet će pri tom papa upotrebit. Uvidimo!

:rolleyes: svadja Apple vs. Sony

http://www.bitno.net...etu-na-svijetu/

[Zayron]

Orientale Lumen Conference

http://www.olconference.com/

Ovo je o protekloj konferenciji, od juna 2011., priprema se nova, termin javim kad saznam:

http://www.olconference.com/OL_FutCon_OL_XV.html

[Zayron]

Eastern Christian Publications

http://www.ecpubs.com/

[Zayron]

I danas nastavljam sa istočnim hriščanima, poslušajte danas Glas Božiji iz ustiju i srca episkopa Mar Odisho Oraham Asusrske crkve Istočne, pastira za zapadnu Evropu. Čast njima koji su usred Perzije (Iran, Teheran) i Bagdadskog kalifata (Baghdad, Al Basra) kroz vijekove sačuvali hrišćansko ime i vjeru! Poklona im duboka i preduboka!

Assyrian Church of the East

http://en.wikipedia....rch_of_the_East

Malka D'Malkeh Hymn - Bishop Mar Odisho Oraham

[Zayron]

Danas nastavljamo s istočnim hrišćanima - tim u iranu, naprsoat većina ih pripada Armenskoj apostolskoj Crkvo, ostali su pravoslavno, katolici i nešto malo protestanata. Pod videom je link na Wilikipediju gdje mpžete vidjeti kako je to tačno s iranskom hrišćanima danas i koliko kojih i kakvih tamo sve ima.

Christians of Iran || Христијанство во Иран

http://en.wikipedia.org/wiki/Christianity_in_Iran

[Zayron]

Бискупот скопски и апостолски егзарх во Македонија Киро Стојанов упати честитка по повод празникот Божиќ што задутре го слават граѓаните на Македонија со католичка вероисповед.

- Браќа и сестри во Христа, Божиќ е празник кој не исполнува со радост, топлина и љубов, празник кога се сеќаваме на единствениот Божји зафат во човечката историја. Исус стана човек за на човекот да му го врати достоинството на дете Божјо. За да ја поправи сликата на стариот Адам, која со гревот беше нарушена, Исус стана Син на своето создание да таа слика ја побожествени. Божиќ повикува таа вистина и денес во нас заживее. Ние сме тие синови и ќерки за кои Христос стана човек. Треба да си го поставиме прашањето: Во што се состои вистинската среќа на човекот и во што е смислата на неговиот живот? Исус ни одговара со својот начин на живеење дека среќата е во богатството на душата и во љубовта на луѓето кои се со „добра волја“. Се поминува добрината останува. Светот не е гладен само на леб, туку далеку повеќе, за љубов и чиста совест. Тоа го носи Исус со своето раѓање. И денес ни го дарува тоа, доколку допуштиме и оваа година Витлеем да се случи во нас, се наведува во честитката на бискупот Стојанов.

Посакувам, истакнува бискупот, Исус да биде наш и ваш гост на овој Божиќ.

- Нека се роди во сите нас и ни донесе свој мир, благослов и среќа. Мир Божји – Христос се роди!, се вели во божиќната честитка на бискупот скопски и апостолски егзарх во Македонија Киро Стојанов.

http://kurir.mk/make...a-do-katolicite

[Zayron]

Vladyka Joseph former bishop of Zaporizhzha (Ukraine) Now he is a bishop of Konotop and Glukhiv (UOC)

[Zayron]

29 November 2006 The two Primates enter the Patriarchal Cathedral for the Doxology

s Grand Archdeacon Stephanos, Evangelos of Perge, Pope Benedict XVI,

Ecumenical Patriarch Bartholomew a Deuterevon Maximos v Istanbul, Turkey.

Iz albuma vladike od Burse, +Elpidophorosa Lambriniadisa (Μητροπολίτης Προύσης),

velikog supportera međuslovenskog jezika i ćirilometodske slovenske hrišćanske tradicije.

[Zayron]

Будимо људи

[Zayron]

Cardinal Walter Kasper reads the Common Declaration

— s Gennadios of Sassima, Cardinal Walter Kasper,

Ieremias of Switzerland a John of Pergamos v Istanbul, turkey

Iz albuma vladike od Burse, +Elpidophorosa Lambriniadisa (Μητροπολίτης Προύσης),

velikog supportera međuslovenskog jezika i ćirilometodske slovenske hrišćanske tradicije.

[Zayron]

„Да бидеме внимателни еден кон друг,

за да се поттикнуваме кон љубов и добри дела“ (Евреите 10,24)

Браќа и сестри,

Великиот пост уште еднаш ни дава можност да размислуваме за средиштето на христијанскиот живот: љубовта. Навистина ова е привилегирано време, со помош на Словото Божјо и Светите Тајни, како поединци, но и како заедница да го обновиме својот пат на верата. Тој пат е означен со молитва и заедништво, тишина и пост, во исчекување на воскресната радост.

Во светло на краткиот библиски текст превземен од посланието до Евреите: „Да бидеме внимателни еден кон друг, за да се поттикнуваме кон љубов и добри дела“ (10,24) оваа година сакам да изнесам некои свои размислувања. Оваа реченица е дел од перикопата во која светиот автор повикува да се надеваме на Исус Христос, како Првосвештеник, преку кој добивме опростување и пат отворен кој води до Бога. Плодот на прифаќање на Христос е живот кој се темели на три богословски крепости: да пристапиме кон Господ „со чисто срце во полна вера“ (р.22), да го држиме „исповеданието на нашата надеж“ (р.23) и во постојана будност заедно да ги поттикнуваме браќата „кон љубов и добри дела“ (р.24). Исто така се наведува, за да биде подржан животот на верникот според Евангелието многу е важно да учествува на литургиските средби и молитва на заедницата, вперувајќи го погледот во есхатолошката цел, односно полно заедништво со Бог (р.25). Ќе се задржам на ред 24, кој во кратки црти ни дава скапоцена и постојано актуелна наука за трите аспекти на христијаснкиот живот: внимателност кон другиот, взаемност и лична светост.

1. „Да бидеме внимателни“: одговорност кон братот

Првиот аспект претставува повик да „бидеме внимателни“: грчкиот збор кој се користи во текстот е катаноеин, што значи добро да се гледа, да се биде внимателен, свесно да надгледува, да се забележи некоја појава. Го среќаваме во Евангелието кога Исус ги повикува учениците да ги „гледаат“ птиците небесни, кои без никаков труд, се опкружени со грижа и внимателна Божја провидност (сп. Лука 12,24) и да ја видат гредата во сопственото око, пред да ја видат раската во окото на својот брат (Лука 6,41). Го среќаваме исто така на уште едно место во Светото Писмо во истото послание до Евреите, каде што Павле ги повикува браќата „познајте... го Исус“ (3,1), Апостолот и Првосвештеникот на нашата вера. Значи глаголот со кој започнува нашиот повик ни порачува да го упатиме својот поглед кон другиот, пред сè кон Исус, и да бидеме внимателни едни кон други, да не бидеме едни на други странци, рамнодушни кон она што им се случува на нашите браќа и сестри. Меѓутоа, премногу често, кај нас преовладува потполно спротивен став: рамнодушност и незаинтересираност кои пак се плод на себичност и прекриени со наводно почитување на туѓата „приватност“. И денес силно оддекнува Господовиот глас кој секого од нас го повикува да се погрижи за другиот. И денес Бог бара од нас да бидеме „чувари“ на нашите браќа (сп. 1 Мојсеј 4,9), да воспоставиме односи означени со взаемна грижа, внимателност за добро на другиот и кон личноста во целина. Големата заповед на љубов кон ближниот од нас бара да ја сфатиме одговорноста кон оној кој е, како и јас, Божјо создание и дете: фактот дека сме браќа во човештвото и во многу слачаи, исто така и во верата мора да не наведе на тоа во другиот да го гледаме вистинскиот alter ego (друг јас), кого Господ бесконечно го љуби. Ако во себе го негуваме овој став на братство, на солидарност, на праведност, така како милосрдието и сочувството, тогаш сигурно ќе потечат од нашето срце. Слугата Божји Павле VI рече дека денес светот пред сè страда поради недостаток на братство: „Светот е болен. Неговото зло се состои помалку во тоа што ресурсите би пресушиле или што само малкумина ги експлоатираат, туку во недостаток на братство помеѓу луѓето и народите“ (Енциклика, Populorum progressio, [26. март 1967.], бр. 66).

Внимателност кон другиот подразбира на него или на неа во секој поглед, да му посакуваме добро: телесно, морално и духовно. Современата култура, изгледа, го изгуби чувството за добро и зло, затоа треба силно да се истакнува дека доброто постои и дека победува, бидејќи Бог е „добар и е добродетел“ (сп. Псалм 118,68). Добро е сето она што дава, штити и го поттикнува животот, братството и заедништвото. Одговорноста кон ближниот значи да се посакува и да се прави добро на другиот, со надеж дека и тој ќе стане чувствителен на добрината и нејзините барања. Интересот за братот значи да се отворат очите за неговите потреби. Светото Писмо нè предупредува на опасноста од скаменување на срцата, како еден вид на „духовна безчувствителност“, која нè прави слепи за страдањата на другите луѓе. Евангелистот Лука донесува две параболи во кои се прикажуваат два примера за таква ситуација во која може да дојде човечкото срце. Во параболата за добриот Самарјанин, свештеникот и левитот, рамнодушно „поминаа“ покрај човекот кој е ограбен и претепан од разбојници (сп. Лука 10.30-32), а во параболата за богатиот и Лазар, богатиот кој ужива во изобилство, потполно е безчувствителен кон сиромашниот Лазар, кој умира од глад пред неговата врата (сп. Лука 16,19). И двете параболи ни даваат пример за она што претставува потполна спротивност од „посветување внимание“, набљудување со љубов и сочувство кон другиот. Што е тоа што човекот го запира тој човечки и грижлив поглед да го упати кон братот? Честопати тоа се материјалното богатство и чувство на заситеност, но тоа може да биде ставањето на сопствените интереси и проблеми пред сè друго. Никогаш не би смееле да бидеме неспособни „да имаме милост“ кон оние кои страдаат, никогаш нашето срце не би смеело да биде во толкава мера окупирано со работи и проблеми и да стане глуво за крикот на сирмашниот. Понизно срце и лично искуство на страдање во нас може да пробуди чувства за сочувство и соосеќање: „Праведниот грижливо вникнува во маката на бедните, а нечесниот не се интересира за тоа“. (Изреки 29,7). Можно е така да се сфати блаженството „за ожалостените“ (Матеј 5,4), односно оние кои се способни да излезат од самите себе и да се внесат во туѓата болка. Средбата со другиот и отварање на срцето за неговите потреби се можност за спасение и блаженство.

„Да се внимава“ на братот исто така подразбира грижа за негово духовно добро. И тука сакам да потсетам на еден аспект на христијанскиот живот, кој, како што ми изгледа, падна во заборав: братско укорување поради вечно спасение. Денес, општо земено, сме многу чувствителни кога се говори за грижа и љубов за телесното и материјалното добро на другите, но се молчи скоро сосема кога се работи за духовната одговорност кон браќата. Тоа не било случај во Првата Црква и во заедници со вистинска зрела вера, кои покажувале грижа не само за телесното здравје на братот, туку исто така и за здравје на неговата душа во поглед на неговата крајна цел. Во Светото Писмо читаме: „Не изобличувај го бесрамникот, за да не те намрази; поучувај го мудриот, и тој ќе те засака. Дај му совет на мудриот, и тој ќе биде уште помудар; научи го праведниот, и тој повеќе ќе напредне во знаењето“ (Изреки 9,8 и сл.). Сам Христос заповеда да го укориме братот кој греши (сп. Матеј 18,15). Глаголот со кој се изразува тоа братско укорување – на грчки еленхеин – е истиот со кој се означува пророчкото послание на христијаните да го изобличи поколението кое се препушта на зло (сп. Ефесјаните 5,11). Црковната традиција во делата на духовното милосрдие го вбројува „опоменувањето на грешниците“. Важно е повторно да се врати тој поглед на христијанската љубов. Пред злото не треба да се молчи. Мислам тука на ставот на оние христијани кои, поради човечка почит или од едноставна комотност, се прилагодуваат на преовладувачкиот менталитет, наместо да ги предупредуваат своите браќа на начинот на размислувања и делувања кои се во спротивност со вистината и не го следат патот на доброто. Христијанскиот укор, меѓутоа, никогаш не се води со духот на осуда или взаемно обвинување. Напротив, секогаш е поттикнат од љубов и милосрдие и произлегува од вистинската грижа за добро на другиот. Апостол Павле вели: „Браќа, и да падне некој во некаков престап, вие, кои сте духовни, поправајте го таквиот со дух на кроткост, чувајќи се себеси и вие да не бидете искушани“ (Галатјаните 6,1). Во нашиот свет задоен со индивидуализам неопходно е повторно да се открие важноста на братскиот укор, за да чекориме заедно кон светоста. Дури и праведникот паѓа седумпати (сп. Изреки 24,16), се вели во светото Писмо, а сите ние сме слаби и самите себе се залажуваме (сп. 1 Иван 1,8). Значи многу е важна службата која се состои во помагање на другите и да дозволиме и на нас други да ни помагаат, самите себе да се согледаме во вистината, за да го подобриме својот живот и упатени да чекориме по Господовиот пат. Секогаш постои потреба за поглед кој љуби и исправува, кој познава и препознава, кој разликува и простува (сп. Лука 22.61), како што Бог направи и прави со секој од нас.

2. „Едни кон други“: дар на реципроцитет-взаемност

Тоа „чување“ во однос на другите е во спротивност со менталитетот кој, сведувајќи го животот исклучиво на земски поглед, не го набљудува во есхатолошка перспектива и го прифаќа секој морален избор во име на индивидуална слобода. Општетсвото како што е ова денешното може да стане глуво, како за телесни страдања, така и за духовни и морални животни потреби. Во христијанската заедница не смее да биде така! Апостол Павле нè повикува да го бараме она што служи за „мир и заемно подобрување“ (Римјаните 14,19) помагајќи му на „ближниот во добро, за усовршување“ (исто 15,2), не барајќи лична полза, туку „користа на многуте, за да се спасат тие“ (1 Коринтјаните 10,33). Тоа взаемно укорување и опоменување, во духот на понизност и љубов, мора да биде составен дел од животот на секоја христијанска заедница.

Господовите ученици, соединети со Христос преку Евхаристијата, живеат во заедница која ги поврзува како делови на исто тело. Тоа значи дека другиот ми припаѓа, неговиот живот, неговото спасение се однесува и на мојот живот и на моето спасение. Тука допираме до една многу длабока компонента на заедништво: помеѓу нашиот живот и животот на другите луѓе постои некоја меѓузависност, било во добро било во зло; било во грев било во добри дела имаат исто така една општествена димензија. Во Црквата, Христовото таинствено тело, таа взаемност добива своја потврда: заедницата не престанува да прави покора и да моли за простување на гревовите на своите деца, но исто така непрестајно се радува и ликува поради сведоштва на крепостите и љубовта кои се јавуваат во нејзиното крило. Свети Павле вели „Oрганите подеднакво да се грижат едни за други“ (1 Коринтјаните 12,25), бидејќи сме едно тело. Љубовта кон браќата, која уште се нарекува – милостина -, која заедно со молитвата и постот, се типична пракса во постот, свој корен има токму во таа заедничка припадност. И во конкретна грижа за сиромашните, секој христијанин може да го изрази своето учество во едното тело, Црквата. Да се внимава еден на друг исто така значи да се препознае доброто кое Господ го прави во нив и заедно со нив да му заблагодаруваме за чудесните милости кои добриот и семоќен Бог продолжува да ги дава на своите деца. Кога некој христијанин ќе открие дека во другиот делува Светиот Дух, треба да се радува и да го прослави небесниот Отец (сп. Матеј 5,16).

3. „Да се поттикнуваме кон љубов и добри дела“: заедно да чекориме кон светоста

Овие зборови од посланието до Евреите (10,24) нè поттикнува да размислуваме за општиот повик за светост, постојано напредување во духовниот живот, стремење кон поголеми харизми и љубов која ќе биде повозвишена и повеќе плодоносна (сп. 1 Коринтјаните 12,31-13,13). Грижата еден за друг има за цел взамено поттикнување на сè поголема делотворна љубов, која „е како болскава светлина, која свети сè повеќе и повеќе дури не настане ден“ (Изреки 4,18), поттикнува секој ден да го живееме како предвкус на денот кој не познава заоѓање, кој нè очекува во Бога. Времето кое ни е дадено во нашите животи е скапоцена можност за откривање и вршење на добри дела, во Божјата љубов. Така самата Црква расте и се развива за да достигне полнота на возраста Христова (сп. Ефесјаните 4,13). Врз основа на оваа перспектива за раст е сместен нашиот повик на взаемно поттикнување за да ја достигнеме полнотата на љубовта и добрите дела.

За жал, секогаш е присутна млакоста, гасењето на Светиот Дух, одбивање да ги „намножиме талентите“ кои ни се дадени за наше сопствено добро и за доброто на другите луѓе (сп. Матеј 25,25 сл.) Сите имаме примено духовни и материјални добра кои се корисни за исполнување на Божјиот план, за доброто на Црквата, и за наше лично спасение (сп. Лука 12,21б; 1 Тимотеј 6,18). Духовните учители потсетуваат дека оној кој не напредува во верскиот живот, назадува.

Драги браќа и сестри, да го прифатиме секогаш актуелниот повик да тежнееме кон „повисоки критериуми од верскиот живот“ (Иван Павле II, Апостолско писмо Novo millennio ineunte [6. јануари 2001.], бр. 31). Мудроста на Црквата при прогласување за блажени и светци на некои примерни христијани, има цел во нас да ја разбуди желбата да ги наследуваме нивните крепости. Свети Павле поттикнува: „натпреварувајте се во почитувањето еден кон друг“ (Римјаните 12,10).

Соочени со свет кој бара од христијаните ново сведоштво на љубов и верност кон Господ сите би требало да почувствуваат дека е неопходно потребно тоа натпреварувањето во љубов, служење и општо добро (сп. Евреите 6,10). Тој повик посебно е силен во оваа свето време за подготовка на Велигден. Со желби за свет и плоден пост, ве доверувам на застапништвото на Блажена Дева Марија и на сите од срце го поделувам Апостолскиот Благослов.

[Zayron]

Archbishop Anastasios Inaugurates Modern

Ophthalmology and Otorhinolaryngology Centre in Tirana

March 14, 2012

The Albanian Orthodox Church

By Areti Kotseli on March 13, 2012 in Albania

14/3/2012

Archbishop Anastatios inaugurates modern Ophthalmology and Otorhinolaryngology Centre in Tirana, Albania.

A new, modern-equipped Ophthalmology and Otorhinolaryngology Unit was inaugurated in Tirana by the Archbishop of Tirana, Durrës and All Albania Anastasios, in the presence of eminent ophthalmologists from Albania and Greece.

The medical centre contains General Opthalmology, Glaucoma, Laser, Fundus (Fluro-angiography, OCT) Units.

This modern centre is located in a private three-floor building and is an expansion of the Medical Centre “Evangelismos” of the Orthodox Autocephalous Church of Albania, which has operated since 1999 with 23 areas of specialization offering modern medical services.

More than three million Euros have been collected from various sponsors for the building facilities and the advanced equipment under the auspices of Archbishop Anastasios. More than 1,300,000 patients have been examined and more than 3,000,000 tests have been run ever since the opening day – regardless the religious beliefs of the patients.

The Orthodox Church also runs Primary Care Medical centers in four other cities of Albania.

Source:

http://eu.greekrepor...ntre-in-tirana/

[Zayron]

In memoriam - pope Shenouda III

3 August 1923 +17 March 2012

Gods love in your life - H.H. Pope Shenouda III

Meditation on God's love in your life. Arabic with English subtitles.

Pope Shenouda III of Alexandria

http://en.wikipedia....I_of_Alexandria