Епископ Фотије: Обновљени нишки разговори СПЦ и МПЦ, могуће васпостављање канонског јединства већ на мајском Сабору

[александар живаљев]

Јутрошња Политика доноси коментар "поводом делимичног признања цркве у Северној Македонији" свог дописника из Скопља, Жељка Шајна. Шајн сматра да су се стране дипломате упрегле око решавања црквеног питања као неке врсте компензације Македонији због тога што вероватно ни у јуну та земља неће отворити преговоре са ЕУ (блокада Бугарске) и све су извеснији уз парламентарне и ванредни председнички избори на јесен.

[александар живаљев]

Саопштење Светог Архијерејског Сабора Српске Православне Цркве
за јавност (16. маја 2022.)

Примивши акт Светог Архијерејског Синода „Македонске Православне Цркве – Охридске Архиепископије” којим иста прихвата општепризнати канонски статус, додељен јој 1959. године од стране Светог Архијерејског Сабора Српске Православне Цркве, и изражава наду да ће Српска Православна Црква братољубиво решавати и решити и питање њеног коначног канонског статуса, чему треба да уследи свеправославно сагласје и прихватање тога статуса, Свети Архијерејски Сабор је одлучио:

– са благодарношћу Господу и са радошћу Сабор поздравља прихватање општепризнатог канонског статуса, а то је статус најшире могуће аутономије, односно пуне унутрашње самосталности, додељен још 1959. године;

– пошто су овим уклоњени разлози за прекид богослужбеног и канонског општења, изазвани једностраним проглашењем аутокефалности 1967. године, васпоставља се пуно литургијско и канонско општење;

– васпостављањем јединства на канонским основама и под условима важења канонског поретка на читавом подручју Српске Православне Цркве дијалог о будућем и евентуално коначном статусу епархијâ у Северној Македонији није само могућ него је и целисходан, легитиман и реалан;

– у дијалогу о њиховом будућем и евентуално коначном канонском статусу Српска Православна Црква ће се руководити само и искључиво еклисиолошко-канонским и црквено-пастирским начелима, мерилима и нормама, не марећи за „реалполитичке”, „геополитичке”, „црквенополитичке“ и друге сличне датости или за једностране иницијативе и не подлежући ничијим утицајима или притисцима;

– и, напослетку, Сабор нема намеру да после решавања статуса условљава нову сестринску Цркву ограничавајућим клаузулама у погледу опсега њене јурисдикције у матичној земљи и у дијаспори, уз препоруку истој да питање свог званичног назива реши у непосредном братском дијалогу са јелинофоним и осталим помесним Православним Црквама.

извор

[Банатски деран]

Sta ce biti sa vladikama iz sadasnje POA ?

[александар живаљев]

СПЦ ја врати МПЦ-ОА во автономија, со статус полош од Нишкиот договор. Кој ќе понесе одговорност?

0

 

 

 

 

 

Скандалозен крај во преговорите меѓу МПЦ-ОА и СПЦ. Соборот на СПЦ ја врати Македонската црква во автономен статус од 1959 година. Она што е скандалозно е што Соборот на СПЦ таквата одлука ја донел, како што вели по барање на Синодот на МПЦ-ОА, објави религија.мк

http://religija.mk/wp-content/uploads/2022/05/spc-spobpor-300x169.jpg

Со други зборови, САС на МПЦ-ОА испратил барање до СПЦ во кое го прифаќа канонскиот статус доделен во 1959 година.

Дополнително скандалозно, ако е тчно дека МПЦ-ОА на тоа се согласила, е што за иден автокефален статус треба да има сеправославнна согласнот од сите цркви, што практично значи можност за вето.

-Примајќи го актот од Светиот Архиерејски Синод на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија, со кој таа го прифаќа општопризнатиот канонски статус, доделен во 1959 година, од страна на Севтиот Архиерејски Собор на Српската Православна Црква и во кој изразува надеж дека СПЦ братолљубиво ќе го решава и реши прашањето за нејзиниот конечен канонски статус, за кој треба да следи и сеправославна согласнот за прифаќање на тој статус, Светиот Архиерејски Собор одлучи:

-Со благодарност во Господа и со радост Соборот го поздравува прифаќањето на општопризнатиот канонски статус, а тоа е статус на најширока можна автономија, односно полна внатрешна самостојност, доделен уште во 1959 година.

-Бидејќи со ова се отклонети причините за прекин на богослужбеното и канонско општење, причинети поради еднострано прогласената автокефалност во 1967 година, се воспоставува полно литургисоко и канонско општење.

-Воспоставувањето на единството на канонска основа и под услови на важење на канонскиот поредок на целото подрачје на СПЦ, дијалогот за идниот и евентуално коначен статус на епархиите во Северна Македонија не само што е можен, туку е и целосходен, легитимен и реален.

-Во дијалогот за неговиот иден и евентуално коначен канонски статус СПЦ ќе се раководи само и исклучиов од еклисиолошко-канонските и црковно-пастирските начела, мерила и норми, незамерувајќи ги „реалполитичките“, „геополитичките“ и „црковнополитичките“ и други слични дадени работи за еднострани иницијативи и не подлегнувајќи на никакви влијанија, или притисоци.

-И на крајот, Соборот нема намера да по решавањето на статусот да ја условува новата сестринска Црква со ограничувачки клаузули во поголед на опсегот на нејзината јуриздикција во матичната држава и во дијаспората, со препорака истото прашање за своето званично име го решава во непосреден братски дијалог со гркофонските и останатите помесни цркви, пишува во одлуката на Соборот на СПЦ.

ШТО ПРАКТИЧНО ЗНАЧИ ОВАА ОДЛУКА НА СПЦ?

Како и што се предвидуваше, СПЦ нема никаква намера да отстапи од епархиите во Македонија и ја враќа МПЦ-ОА како Автономна црква во СПЦ, без притоа да се знае кога и дали воопшто МПЦ-ОА ќе добие некогаш Автокефалност. Оваа одлука практично е многу полоша и од Нишкиот договор од 2002 година, бидејќи во нејзе пишува дека МПЦ-ОА се согласила дека за конечниот статус за автокефалност ќе мора да одлучува општ православен консензус. Со други зборови МПЦ-ОА сама се сгласува со поставување вето од која било црква.

Во евентуално иден ваков развој на настаните МПЦ-ОА никогаш нема да дојде до автокефалност, а и некогаш да дојде  нема да има никакво право на името Охридска Архиепископија, затоа што Бугарската црква со такво име нема да се согласи. Евентуално идно име на МПЦ-ОА би било Православна Црква на Северна Македонија.

Оваа одлука е опасна затоа што, практично СПЦ ја замени ПОА со МПЦ-ОА. Тоа значи дека ПОА и Вранишковски во сите овие 20 години биле во право, а МПЦ на погрешната страна која предизвикувала расколи.

Со оваа одлука Архиереите на Синодот на МПЦ-ОА стануваат дел од Соборот на СПЦ и ќе учествуваат во него.

Она што е искулчително опасно во целата ситуација е што Соборот на СПЦ вели дека таа одлука ја носи по барање на Синодот на МПЦ-ОА. Владиците на македонската црква уште денеска се должни да објаснат кога, од кој, и како се согласил на автономија, кој го испратил писмото и зошто е тоа барање.? Зошто е фрлена во вода жртвата на генерации автокефалисти дадена за иднината на оваа црква.

Како и што предвидуваше Религија, мк во одлуката СПЦ се обидува да игра на емотивната карта. Наводно дозволувајќи и на МПЦ-ОА да се именува како сака и како сака да комуницира со останатите цркви, со што сака да предизвика нови поделби и расколи во македонската јавност.

Од оваа одлука, веќе нема дилема колку била важна одлуката на Вселнската патријаршија да го реши канонскиот статус на МПЦ-ОА пред оваа одлука.

ШТО ПОНАТАКА?

Оваа одлука на СПЦ има само една позитивен елемент, ако може да се толкува така. Тоа е што се согласува дека МПЦ-ОА веќе не е расколничка црква.

МПЦ-ОА, на оваа оваа одлука треба да одговори токму во тој дух. Да се заблагодари што СПЦ препознала дека МПЦ-ОА е каноснка исправна црква и да посочи дека нејизниот канонски статус е решен со одлуката на Вселенската Патријаршија и дека МПЦ-ОА , во периодот до конечно решавање на автокефалниот статус, останува во организационата структура како и досега како автокефална црква. На литургиите прв ќе го споменува Вселенскиот патријарх, и потоа сите останати по редот од диптихот како и досега.

 

Извор:

СПЦ ја врати МПЦ-ОА во автономија, со статус полош од Нишкиот договор. Кој ќе понесе одговорност? – Religija

RELIGIJA.MK

 

[Onufrije]

Овом одлуком Архијереји Синода МПЦ-ОА постају део Сабора СПЦ и учествоваће у њему.

Колико их има?

[Orthophill]

пре 33 минута, Банатски деран рече

Sta ce biti sa vladikama iz sadasnje POA ?

Бидејќи се вративме во 1959, најдобро сите владици од досегашната МПЦ да се расчинат или затворат по маанстири, и ете Јован нека си биде митрополит скопски, Марко охридско-битолски и Јоаким злетовско-струмички!

[Orthophill]

пре 1 минут, Onufrije рече

Овом одлуком Архијереји Синода МПЦ-ОА постају део Сабора СПЦ и учествоваће у њему.

Колико их има?

† СТЕФАН АРХИЕПИСКОП ОХРИДСКИ И МАКЕДОНСКИ
† ПЕТАР, Митрополит Преспанско-пелагониски и администратор Австралиско-новозеландски
† ТИМОТЕЈ, Митрополит Дебарско-кичевски и администратор Австралиско-сиднејски
† НАУМ, Митрополит Струмички
† АГАТАНГЕЛ, Митрополит Повардарски
† МЕТОДИЈ, Митрополит Американско-канадски
† ПИМЕН, Митрополит Европски
† ИЛАРИОН, Митрополит Брегалнички
† ЈОСИФ, Митрополит Тетовско-гостиварски
† ГРИГОРИЈ, Митрополит Кумановско-осоговски

Викарни:
Климент, Хераклејски
Јаков, Стобиски
Партениј, Антаниски

Пензионер:
Јосиф, поранешен Митрополит Кумановско-осоговски

[Банатски деран]

пре 7 минута, Orthophill рече

Бидејќи се вративме во 1959, најдобро сите владици од досегашната МПЦ да се расчинат или затворат по маанстири, и ете Јован нека си биде митрополит скопски, Марко охридско-битолски и Јоаким злетовско-струмички!

Ah brate cemu takav pesimizam, vratili ste pod okrilje majke Crkve, radujte se ❤

[александар живаљев]

Analiza

Bez uslovljavanja sestrinske Crkve: Patrijarh Porfirije

Foto: Strahinja Aćimović/Tanjug

 

16. 5. 2022. / 16.57

Srpska i Makedonska pravoslavna crkva: Zalečen raskol

Nakon 55 godina ponovo je uspostavljeno jedinstvo između Srpske i Makedonske pravoslavne crkve. U saopštenju SPC izražava spremnost za dalji dijalog na temu rešenja konačnog statusa. Deluje da se nije marilo za „ograde“ koje je postavio Carigradski patrijarh, kao ni za „realpolitičke zadatosti“

Piše: Jelena Jorgačević

Sveti Arhijerejski Sabor Srpske pravoslavne crkve je već na samom početku svog zasedanja razmatrao pitanje kanonskog statusa Crkve u Severnoj Makedoniji i saopštio da je nakon 55 godina uspostavljeno crkveno jedinstvo odnosno da je raskol prevaziđen.

 

Kako se u saopštenju kaže, primljen je akt Sinoda MPC – OA kojim ista prihvata status dodeljen od strane Sabora SPC 1959. godine, što je status najšire moguće autonomije. Ističe se da se dijalog o konačnom statusu eparhija u Severnoj Makedoniji nastavlja, te da na njega neće uticati politika, bilo da je reč o crkvenoj ili geopolitici, već kanoni i crkveno-pastirka načela.

Poslednja tačka glasi: "Naposletku, Sabor nema nameru da posle rešavanja statusa uslovljava novu sestrinsku Crkvu ograničavajućim klauzulama u pogledu opsega njene jurisdikcije u matičnoj zemlji i u dijaspori, uz preporuku istoj da pitanje svog zvaničnog naziva reši u neposrednom bratskom dijalogu sa jelinofonim i ostalim pomesnim Pravoslavnim Crkvama.“

Drugim rečima, deluje da se dijalog započet ranije, između predstavnika dveju Crkava, nastavlja skoro kao i da nije bilo odluke Vaseljenskog patrijarha. Više nego dobra vest je da je nakon nemalog broja pokušaja da se raskol zaleči – a bilo je razgovora tokom sedamdesetih godina, devedesetih, a potom i početkom dvehiljaditih kada je delovalo da je stvar rešena – sada  konačno to i učinjeno.

Kroz saopštenje SPC-a provejava spremnost da se u doglednom periodu dodeli autokefalnost severnomakedonskoj jerarhiji, sveštenstvu i vernicima.

Takođe, poslednje dve tačke se mogu čitati i kao odgovor na odluku Vaseljenskog patrijarha u kojoj je on postavio "granice delovanja“ – određujući ime Ohridska arhiepiskopija te isključujući upotrebu reči "Makedonija“ i ograničavajući kanonsku jurisdikciju te Crkve na teritoriju Severne Makedonije (drugim rečima, "lišava“ je njene dijaspore).

Ovim Saopštenjem SPC poručuje kao da ne mari previše za pomenute carigradske ograde. Još će se razgovarati.

 

Čitajte dnevne vesti, analize, komentare i intervjue na www.vreme.com

[александар живаљев]

"Istorijska odluka SPC, nanet udarac Vaseljenskoj patrijaršiji"

Profesor Pravnog fakulteta u Kragujevcu Zoran Čvorović ocenio je da odluka Sabora SPC "doneta s ciljem okončanja makedonskog raskola ima istorijski značaj".

IZVOR: BETA PONEDELJAK, 16.05.2022. | 17:15 -> 17:22

i

 

EPA/ ANDREJ CUKIC

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Za nju i sve pomesne pravoslavne Crkve, ali i pravoslavne Slovene, napominjući i da je "nanet ozbiljan udarac papističkim pretenzijama" vaseljenskog patrijarha Vartolomeja.

Udarne vesti

 

"Najpre se mora pozdraviti odluka Svetog Sinoda 'Makedonska pravoslavne crkve (MPC)' da prihvati autonomiju u okviru SPC, koja joj je data aktom Svetoga arhijerejskog sabora SPC još daleke 1959. godine", rekao je pravni istoričar Čvorović, za agenciju Beta.

 

Prema njegovim rečima, "ovim su makedonski episkopi posle toliko decenija napokon pokazali zrelu kanonsku svest i pastirsku odgovornost za spasenje svoje pastve".

"Današnjom odlukom Svetog arhijerejskog sabora SPC potpuno su anulirana dejstva nekanonskog akta Carigradske patrijaršije od 9. maja, kojim je 'MPC' priznata za kanonsku crkvu", naglasio je Čvorović, kao i da je potvrđeno da Srpska crkva ima jurisdikciju nad autonomnom MPC a ne Vaseljenska patrijaršija.

On je naglasio da je time "nanet ozbiljan udarac papističkim pretenzijama patrijarha Vartolomeja i njegovom pokušaju da druge pomesne Crkve priznaju tobožnju apelacionu sudsku nadležnost Carigradske patrijaršije, na osnovu koje je donet nekanonski akt od 9. maja".

Takođe je, dodao je, "odlukom Svetog arhijerejskog sabora SPC nanet ozbiljan udarac još jednoj papističkoj pretenziji Fanara, njegovom pokušaju da prisvoji dijasporu drugih pomesnih Crkava", jer se, za razliku od akta vaseljenskog patrijarha, ovom odlukom "priznaje autonomnoj 'MPC' jurisdikcija nad makedonskom dijasporom".

On je istakao i da je "pitanje konačnog imena makedonske Crkve, Sveti arhijerejski sabor SPC vezao za saglasnost koja će se oko toga postići sa svim pomesnim pravoslavnim Crkvama, a ne samo helenofonim".

To je, rekao je, "važan doprinos očuvanju jedinstva vaseljenske Pravoslavne Crkve, kao i jedinstva pravoslavnih balkanskih Slovena, a istovremeno težak udarac panhelenističkim težnjama fanariota".

Pema njegovim rečima, da bi se konačno došlo do "uspostavljanja liturgijskog i kanonskog jedinstva između SPC i 'MPC' kao autonomne crkve u okviru SPC, neophodno je da se izmene odredbe najvišeg organizacionog akta 'MPC', te da se shodno saborskom aktu od 1959. godine predvide odgovarajuća stvarna i počasna prava srpskog patrijarha".

"Tek posle toga se može govoriti da je proces njenog vraćanja u krilo majke-Crkve okončan", rekao je Čovorović.

 

Pročitajte još: Moskva reagovala na odluku SPC: Podržavamo 

[александар живаљев]

Posle 55 godina raskola Sabor SPC odlučio da uspostavi kanonsko i liturgijsko jedinstvo sa Makedonskom pravoslavnom crkvom

SPC i MPC čekaju dugi pregovori

Jelena Tasić, Danas 19:03

• foto FoNet/SPC

• Svetom arhijerejskom saboru SPC trebalo je samo nekoliko sati da na početku prvog radnog dana majskog zasedanja juče pre podne u zagrobnoj kripti Svetosavskog hrama na beogradskom Vračaru odluči da posle 55 godina raskola ponovo uspostavi kanonsko i liturgijsko jedinstvo sa Makedonskom pravoslavnom crkvom.

 

Beogradska odluka o „pomirenju“ doneta je, kako se ističe u saborskom saopštenju, na osnovu „akta Svetog arhijerejskog sinoda „Makedonske Pravoslavne Crkve – Ohridske Arhiepiskopije“ koji je prihvatio svoj raniji kanonski status dobijen 1959. u SPC – široku autonomiju, uz „nadu da će SPC bratoljubivo rešavati i rešiti i pitanje njenog konačnog kanonskog statusa, čemu treba da usledi svepravoslavno saglasje i prihvatanje toga statusa“.

Prihvatanjem MPC da se vrati u autonomni status, kako se navodi u saopštenju Sabora SPC, „uklonjeni su razlozi za prekid bogoslužbenog i kanonskog opštenja, izazvani jednostranim proglašenjem autokefalnosti 1967. i vaspostavlja se puno liturgijsko i kanonsko opštenje“.

 

„Vaspostavljanjem jedinstva na kanonskim osnovama i pod uslovima važenja kanonskog poretka na čitavom području SPC dijalog o budućem i eventualno konačnom statusu eparhija u Severnoj Makedoniji nije samo moguć nego je i celishodan, legitiman i realan. U dijalogu o njihovom budućem i eventualno konačnom kanonskom statusu SPC Crkva će se rukovoditi samo i isključivo eklisiološko-kanonskim i crkveno-pastirskim načelima, merilima i normama, ne mareći za ‘realpolitičke’, ‘geopolitičke’, ‘crkvenopolitičke’ i druge slične datosti ili za jednostrane inicijative i ne podležući ničijim uticajima ili pritiscima. Sabor nema nameru da posle rešavanja statusa uslovljava novu sestrinsku Crkvu ograničavajućim klauzulama u pogledu opsega njene jurisdikcije u matičnoj zemlji i u dijaspori, uz preporuku istoj da pitanje svog zvaničnog naziva reši u neposrednom bratskom dijalogu sa jelinofonim i ostalim pomesnim Pravoslavnim Crkvama“, navodi se u saopštenju Sabora SPC.

Ne računajući aluzije na „ograničavajuće klauzule“ u vezi sa jurisdikcijom i crkvenom dijasporom, u saopštenju Sabora SPC nema ni reči o odluci Carigradske patrijaršije, koja je 9. maja uspostavila evharsko jedinstvo sa MPC pod imenom Ohridska arhiepiskopija, uz obavezu da u njenom imenu nema ni „m“ od Makedonije.

U prošlonedeljnoj odluci Sinoda u Carigradu, koji se poziva na više puta ponovljen zahtev MPC i makedonskih državnih vlasti iz 2018. godine, „Pravoslavnoj Crkvi u Srbiji“ ostavljeno je da „u okviru kanonskog akta i crkvenog predanja reguliše administrativna pitanja koja postoje između nje i Crkve u Severnoj Makedoniji“.

Grčki bogoslovi koji podržavaju ovaj upad Carigrada u kanonsku jurisdikciju SPC tvrde da je time sprečen „srpsko-ruski model“ rešavanja makedonskog crkvenog pitanja koji bi SPC obezbedio postojeći kontinuitet kanonske jurisdikcije, dok bi makedonska autokefalnost bila „na dugom štapu“.

 

Ono što Grci prećutkuju jeste da MPC, što se već vidi iz odluke od 9. maja, ne bi imala punu samostalnost u odnosu na Carigrad i morala bi da joj „preda“ dijasporu, kao i novoosnovana kanonski sporna Pravoslavna crkva Ukrajine.

U SPC juče nije bilo dodatnih objašnjenja – pre svega kad je MPC poslala akt kojim se posle 55 godina raskola i više neuspešnih pregovora dobrovoljno vraća u autonomiju i kakva je tu uloga Carigradske patrijaršije.

Nezvanično se priča da su posle tog dopisa MPC počeli tajni sastanci sa SPC, a spekuliše se i da je kontaktiran i Carigrad. Prvi nezvanični komentari crkvenih krugova u SPC su da, uz sve nepoznanice, SPC i MPC čeka još dug pregovarački put.

Dok u Beogradu Sabor SPC zaseda u dobro čuvanoj kripti Svetosavskog hrama, čija se dva ulaze iz crkve „brane “ barikadom obloženom podnim zastirkama uz privatno obezbeđenje, u poslu juče je bio i portparol MPC mitropolit debarsko-kičevski Timotej (Jovanovski). On zbog sastanka nije imao vremena sa razgovor sa novinarom Danasa.

Na zvaničnom sajtu MPC, za razliku od 9. maja kad je odmah objavljena odluka Carigrada, do zaključenja ovog izdanja našeg lista nije bilo ni pomena o saopštenju Sabora SPC. Vest je objavio portal Ortodokstajm, dok makedonski crkveni sajtovi traže odgovornost za to što se MPC vraća u okrilje SPC sa „statusom lošijim od neuspelog Niškog sporazuma pre 20 godina“.

Makedonski državni zvaničnici, koji su se i lično zahvaljivali vaseljenskom patrijarhu Vartolomeju prošle nedelje za sada ćute, a skopski crkveni mediji su još koliko do juče tvrdili da se priprema i prva zajednička liturgija poglavara MPC i carigradskog patrijarha Vartolomeja, planirana na Duhove 12. juna na Fanaru, delu Istanbula.

 

– Bez obzira na sve nepoznanice, ova saborska odluka je istorijska ne samo za SPC i MPC nego za celinu pravoslavlja. Ali njeni efekti znaće se tek kad se odluke Sinoda MPC i Sabora SPC unesu u najveći organizacioni akt MPC. To govore istorijska iskustva iz 1959, kad to nije urađeno zbog pritiska komunističkih vlasti. Sada bi taj pritisak na MPC mogao da dođe sa drugih strana – kaže za Danas profesor Zoran Čvorović sa Pravnog fakulteta Univerziteta u Kragujevcu.

Penzija za arhiepiskopa Jovana?
Osim nejasnoće šta se tačno događa između SPC, MPC, Carigradske patrijaršije i možda posredno crkvene Moskve, pitanje je i šta će biti sa Pravoslavnom ohridskom arhiepiskopijom koju je SPC obnovila 2002. u Makedoniji kao široku crkvenu autonomiju sa Tomosom. U saborskom saopštenju o pomirenju sa MPC, POA se ne pominje. Pojedini crkveni izvori spekulišu da bi njen arhiepiskop ohridski i mitropolit skopski Jovan (Vraniškovski) mogao da bude penzionisan i zbog ozbiljnih zdravstvenih problema.

Zasedanje se nastavlja u utorak
Majsko zasedanje Sabora SPC nastavlja se u utorak. Usvojeni dnevni red „crkvene skupštine“ nije objavljen, ali se spekuliše da bi na njemu trebalo da budu situacija na KiM i u Crnoj Gori, rad eparhija u SAD, crkvena prosveta i veronauka u državnim školama, nova kadrovska rešenja… Danasovi izvori u vrhu SPC nezvanično tvrde da je skoro izvesno da bi patrijarh Porfirije mogao da ostane administrator u Zagrebu, a da bi u Šabačku eparhiju trebalo da iz Beograda ode njegov vikarni episkop toplički Jerotej (Petrović). Upražnjena je i katedra u Parizu, a spekuliše se i o mogućnim promenama u Mileševi i Britansko-skandinavskoj eparhiji.
Prolećno zasedanje trebalo bi da se završi sledećeg vikenda – za 21. maj zakazana je sednica Saborskog odbora za završetak radova na Hramu Svetog Save na Vračaru.

[Вукашин]

Тасићку вратити да поново прочита саопштење и показати јој део који се директно односи на ЦП:

Цитат

– у дијалогу о њиховом будућем и евентуално коначном канонском статусу Српска Православна Црква ће се руководити само и искључиво еклисиолошко-канонским и црквено-пастирским начелима, мерилима и нормама, не марећи за „реалполитичке”, „геополитичке”, „црквенополитичке“ и друге сличне датости или за једностране иницијативе и не подлежући ничијим утицајима или притисцима;

– и, напослетку, Сабор нема намеру да после решавања статуса условљава нову сестринску Цркву ограничавајућим клаузулама у погледу опсега њене јурисдикције у матичној земљи и у дијаспори, уз препоруку истој да питање свог званичног назива реши у непосредном братском дијалогу са јелинофоним и осталим помесним Православним Црквама.

 

[obi-wan]

https://iskra.co/region/veliki-i-hrabar-potez-spc-nistavna-odluka-carigrada/

Велики и храбар потез СПЦ, ништавна одлука Цариграда

Одлуком Сабора СПЦ о прихватању статуса најшире могуће аутономије за македонску цркву учињен је велики и храбар потез, каже стручњак за црквено-правна питања проф. др Јован Јањић и наводи да је после 55 година поново васпостављено канонско и литургијско јединство СПЦ са црквом у Северној Македонији.

Јањић за Танјуг каже да не треба повлачити било какве паралеле између одлуке СПЦ са одлуком Синода Цариградске патријаршије, којом је призната црква у Северној Македонији, и истиче да је одлука Сабора СПЦ аутономна и заснована на канонима.

„Једино Сабор СПЦ може да решава статусна питања која се тичу црквене организације на њеном канонском подручју“, наглашава Јањић.

Он оцењује да је одлуком СПЦ потврђено да је одлука Цариградске патријаршије која је, како каже, била исхитрена и вероватно политички мотивисана, ништавна и да неће производити дејства.

„Убудуће, уколико Јерархија у Северној Македонији остане при разговорима, које је протеклих дана водила са Светим синодом СПЦ, то питање ће се вратити у оквире канона и верни православни народ у Северној Македонији напокон ће бити у заједници са осталим православним светом“, истиче Јањић и подсећа да је Црква у Скопљу била изопштена и да није имала јединство са другим помесним црквама пошто је била у расколу.

Како каже, одлуком Сабора СПЦ канонско и литургијско јединство је враћено на позиције из 1959.године када је СПЦ доделила најшири облик аутонимије цркви у тадашњој Народној Републици Македонији, данашњој Северној Македонији.

Он наводи да је Јерархија у Скопљу, под утицајем комунистичких власти, стално испостављала нове захтеве, између осталог и то да имају и аутокефалност, те да је 1967. године проглашена аутокефална црква што је , каже, довело до прекида канонског и литургијског јединства са СПЦ.

Јањић наводи да се водила борба, пре свега са стране СПЦ, да се поново васпостави то јединство, али да то тада није могло доћи јер је Јерархија у Македонији истрајавала на својим захтевима.

„У последње време Свети архијерејски Синод СПЦ водио је братске разговоре са Јерархијом у Скопљу, пре свега са архиепископом Стефаном. У љубави братској дошло се до разумевања и сагласности да може поново да се успостави канонско и литургијско јединство, до чега је сада дошло“, каже Јањић.

Он наводи да се око тог питања појавио „проблем са стране“, односно од стране Цариградске патријаршије.

„Када су у Цариграду сазнали да су Београд и Скопље близу решења тог болног питања, панично су предузели акције да се тобоже покаже да су они фактор који доноси кључне одлуке. И донели су неканонску одлуку да Цариградска патријаршија призна литургијско јединство цркви у Северној Македонији“, објашњава Јањић.

Он изражава очекивање да ће одлуку СПЦ да се успостави литургијско и канонско јединство са Црквом у Северној Македонији признати све православне цркве јер је, како каже, заснована на канонима за разлику од одлуке Цариградске патријаршије.

Јањић наводи да је Јерархија у Скопљу под великим притиском не само Цариградске патријаршије, већ и од многих политичких кругова у свету који би, како каже, желели да преуређују свет по својим мерилима.

„Верујем да ће Јерархија у Скопљу остати при договору који је имала са члановима Светог Архијерејског Синода СПЦ и да ће напокон, на једини могући и ваљан начин решити свој статус, да се врати у заједницу са осталим православним светом“, каже Јањић, преноси Танјуг.

[александар живаљев]

СПЦ ни прати нов тројански коњ – го побаравме ли?

Од - Нова Македонија

 -

 18:44 16.05.2022 

 

Фото: Игор Бансколиев /Архива

Но, што всушност значи оваа одлука за МПЦ-ОА и што значи автономен статус на МПЦ во православниот свет анализираат познавачите на состојбите во православието Цане Мојановски и Марјан Николовски

Саборот на Српската православна црква денеска се изјасни за автономен статус за Македонската православна црква-Охридска Архиепископија од 1959 година, и сеправославен консензус за евентуална идна нејзина автокефалност, по одлуката на Вселенската патријаршија со која призна канонски статус на МПЦ-ОА.

Српските владици тврдат дека на ова се согласила и МПЦ-ОА со писмо испратено до СПЦ, за што од МПЦ-ОА сè уште се молчи.

СЦП и понуди на МПЦ-ОА автономен статус: Што значи тоа и што ќе одлучат македонските владици?

Но, што всушност значи оваа одлука за МПЦ-ОА и што значи автономен статус за МПЦ во православниот свет анализираат познавачите на состојбите во православието Цане Мојановски и Марјан Николовски.

Цане Мојановски, кој е и поранешен директор на Комисијата за односи со верските заедници вели дека во соопштението на Соборот на СПЦ се укажува на неколку нешта.

Фото: Принтскрин

– Прво од него можете да препознаете дека е прифатено канонското единство и ова практично е втора црква, која по одлуката на Вселенската патријаршија ја прифаќа МПЦ-ОА како ерархија која може непречено да општи со православниот свет. Меѓутоа кога ќе го читате соопштението во продолжение, тоа отвара повеќе дилеми и прашања. Дали прашањето навистина се отвара и решава, или прашањето се отвара за да остане отворено. Ние, од политичките процеси имаме искуства дека некои привремени решенија траат предолго. Ние, како јавност во Македонија очекуваме дека СПЦ, покрај прифаќањето на канонското единство на МПЦ, ќе ја отвори и постапката или ќе и предложи на Вселелската патријаршија за издавање томос, односно акт со кој ќе ги извести останатите помесни православни цркви во светот дека на подрачјето на денешна Република Македонија се создала нова црква, која согласно одлуката на Вселенскиот патријарх Вартоломеј се именува со нејзиното еклисиолошко име Охридска Архиепископија – изјави Мојановски за „Канал 5“.

Сепак, според него, според соопштението на СПЦ, ние, како црква, се враќаме 66 години наназад во 1959 година, кога со одлука на тогашниот Собор на СПЦ било констатирано дека епархиите во тогашна Народна Република Македонија се одвоиле во посебна самостојна Македонска православна црква на чие чело се наоѓа Архиепископ, кој се титулира како Архиепископ Охридски и Митрополит Скопски.

– Ова дикција од соопштението на СПЦ покажува дека е направен само еден чекор и дека натамошните чекори се неизвесни. Неизвесноста ја зголемуват уште два става во соопштението. Првиот став кој зборува дека стекнувањето на автокефален статус подразбира согласност на сите православни цркви, што како политика беше дебатирано меѓу православните цркви, но за тоа нема сеправославна согласност. Според досегашната практика томос за новосоздадена Православна црква го чини мајката црква која дотогаш го организирала црковниот живот со информирање на Вселенската патријаршија која издава томос. Овие два става всушност укажуваат дека прашањето е полуотворено. Да се надеваме дека Вселенскиот патријарх ќе има предвид дека МПЦ повеќе од 70 години има потреба од соодветна арбитража и дека тој ќе донесе одлука со која воведе МПЦ во светот на православните цркви – заклучува Мојановски.

Аналитичарите потенцираат дека би било опасен преседан доколку МПЦ-ОА по 55 години би се откажала од автокефалноста и практично би го прифатила Нишкиот договор, кој пред 20 години го отфрли, а врз база на кој беше создадена Православната Охридска Архиепископија на Јован Вранишковски.

Новинарот и познавачот на состојбите во православието Марјан Николовски, пак, вели дека е изненадувачки што СПЦ, практично ја донела оваа одлука на првиот дел од работниот дел на Соборот, иако има многу прашања за разгледување, како тоа за Косово, прашањето за Украина и некои други точки.

Фото: Принт скрин

– Оваа одлука на СПЦ има два суштински елементи кои што треба да се препознаат. Прво и основно е дека СПЦ не донесе одлука за да ја врати МПЦ во канонско единство, затоа што МПЦ во канонско единство ја врати Вселенската патријаршија со одлука од 9 мај годинава. Согласно тоа СПЦ одлучи да ја прифати одлуката на Вселенската патријхаршија за признавање на канонскиот статус на МПЦ како канонска исправна црква, секако обландирајќи го тоа во своето соопштение на нејзина страна. Втората важна одлука во тоа соопштение треба да се чита во една од точките во која СПЦ вели дека автокефалниот статус на МПЦ е реалистичен, легитимен и реален во иднина, што значи дека индиректно и овозможува на Вселенската патријаршија да го продолжи процесот за издавање на томосот за автокефалност на МПЦ под името Охридска Архиепископија. Сè помеѓу е текст кој е насочен за домашната српска јавност и кој е насочен во контекст за зачувување на достоинството и интересите на СПЦ, а индиректно и на Руската црква – посочува Николовски за „Сител“.

Според него, тука има две опасни тези кои се напишани со кои всушност почнува и соопштението, односно дека оваа одлука се носи по барање на Синодот на МПЦ-ОА.

– Одлуката поразбира враќање на статусот на МПЦ од 1959 година, а тоа е статус на автономна црква во рамки на Српската православна црква и втората уште поопасна теза е дека наводно МПЦ со наводно некакво писмо тоа сама го барала и се согласила дека идниот канонски статус како автокефална црква треба да се решава со сеправославен консензус или со други зборови, тоа е ставот на Руската православна црква дека за издавање томос не треба да одлучува Вселенската патријаршија, туку сите цркви. Таквиот став ја става МПЦ во позиција дека во иднина може да се соочи со вето од која било црква за томос за автокефалност, а да не заборавиме дека тоа е крајната цел во 55-годишната битка за автокефалност-посочува Николовски.

Дали оваа одлука на СПЦ е по барање на САС на МПЦ, според Николовски, треба да одговори Синодот на МПЦ.

– Моите информации велат дека такво писмо нема испратено Синодот на МПЦ до СПЦ, туку дека има писмо од пред неколку дена по одлуката на Вселенската патријаршија, со кое Синодот на МПЦ ја известува СПЦ за одлуката на Вселенската патријаршија дека го признала канонскиот статус и дека останува да се реши административниот статус на црквата како автокефална и дека согласно нејзините препораки тие се согласуваат со СПЦ да ги продолжат разговорите во тој дел околу конечното решение. Што е сосема различно од она што го пишува во соопштението на СПЦ. Но, за тоа треба да реагира Синодот веднаш и да го обелодени писмото – заклучува Николовски.

Од МПЦ-ОА засега нема никаков коментар. Портпаролот на Синодот на МПЦ-ОА Владиката Тимотеј денеска не одговара на повиците.

[александар живаљев]

У јутрошњем прес-клипингу на црквене теме доминира бављење Саборском одлуком о Македонској цркви.

Слађана Вукашиновић у Blicu истиче успех своје редакције (ја бих рекао и њен лично) да у медијској бури насталој након одлуке Васељенске патријаршије, најави управо овакву одлуку какву је Сабор у донео. И зато треба обратити пажњу њеним наводима да ће за даља решавања административних питања бити, након Сабора, упућена делегација СПЦ у Македонију.

Политика истиче да недавно писање грчког портала Ортодоксија.инфо како је васељенски патријарх "матирао руско-српска настојања да направе црквену нестабилност на Балкану", немају никакву основу и да се Сабор јасно оградио од "геополитичких" примеса у свом одлучивању.

Вечерње новости доносе и позитивну реакцију протојереја Николаја Балашова, заменика митрополита Илариона Алфејева у Одељењу спољашњих црквених веза РПЦ, као и коментаре из Скопља који су највише изненађени писмом тамошњег Синода којим се за основу признавања прихвата аутономни статус из 1959.